بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
نقش امام دهم شیعیان / نام علی الهادی/ کنیه ابوالحسن (ابوالحسن ثالث یا عسکری)
لقب(ها) هادی، نقی؛ و نیز: مرتضی، فقیه، امین، متوکل، طیب، نجیب، عالم، متقی، مؤتمن، عسکری ناصح
زادروز ۱۵ ذیالحجه سال ۲۱۲ هجری قمری
زادگاه یکی از محلههای نزدیک مدینه به نام صریا (که روستایی بوده که توسط امام کاظم بنا شده)[۱]
شهادت ۳ رجب سال ۲۵۴ هجری قمری
مدفن مرقد امامان علی الهادی و حسن عسکری، سامرا
پدر جواد
مادر سمانه مغربیه، معروف به سیّده
فرزند(ان) حسن (جانشین)، جعفر، حسین، محمد، عایشه
طول عمر
پیش از امامت ۸ سال
(سال ۲۱۲ تا ۲۲۰ پس از هجرت)
دوران امامت ۳۳ سال
(سال ۲۲۰ تا ۲۵۴ پس از هجرت)
الــلــه
محمد • علی • فاطمه • حسن • حسین
سجاد • باقر • صادق
کاظم • رضا • جواد • هادی
عسکری • مهدی
علی بن محمد بن علی معروف به علیّ النقی و هادی امام دهم امام شیعیان بعد از پدرش محمد تقی و قبل از حسن عسکری میباشد.[۲] تا سن سی سالگی، هادی در مدینه مشغول تدریس بود تا اینکه خلیفه عباسی متوکل او را به بغداد فراخواند. در بغداد بوسیله خلیفه و جانشینانش مدام تحت فشار بود تا اینکه عاقبت، به نوشته منابع شیعی، به تحریک معتز عباسی در سال ۲۵۴/۸۶۸ مسموم شده و در سامرا، جایی که بعداً فرزندش حسن عسکری هم دفن شد، به خاک سپرده شد.[۳][۴][۲][۵] زندگی او مصادف با ضعف عباسیان[۶] بود. از او رسالهای در جبر و اختیار و چند زیارت نقل شدهاست. منابع شیعیان کرامات بسیاری را به او نسبت میدهند.