بازی والیبال در ایران در ابتدای امر دارای قواعد خاصی نبود و به شکلهای مختلفی انجام میشد.
فنون و تاکتیکهای والیبال نیز مانند قوانین آن پایه و اساس اصولی نداشت و هر بازیکن به ابتکار شخصی و اختصاصی خود که اکثراٌ با مشت زدن یا سمبه زدن همراه بود با تــوپ بازی میکرد.
در سال 1302 شمسی با استفاده از ترجمه مجلات خارجی قوانینی که در آن زمان در کشورهای دیگر اجرا میشد، در ایران نیز رایج شد.
فدراسیون بینالمللی والیبال
از سال 1304 توجه عمومی نسبت به این ورزش بیشتر شد و ظرف مـــدت کــمــی طرفداران بسیاری جذب این ورزش شدند. به طوری که تمرینات والیبال در سه محل، به طــور جدی و مستمر شروع و دنبال شد. این سه محل عبارت بودند از: