آمدی و کعبه لحظه های رسیدنت را در آغوش معطرش تجربه کرد

امیرمؤمنان، حضرت علی علیه السلام، در صبح جمعه، روز سیزدهم رجب، ده سال پیش از بعثت، در مکه و درون کعبه متولد شد. این از افتخارات و امتیازات بی نظیر زندگی علی علیه السلام است که درون مقدس ترین مکان یعنی کعبه متولد شد. فرزند پاک، از نسل پاک، در جای پاک به دنیا آمد. چنین شکوهی از چه کسی دیده شده است؟!
شریف ترین مکان حرم، مسجدالحرام است. شریف ترین مکان مسجد، کعبه است. هیچ کس جز علی در کعبه دیده به جهان نگشود. بنابراین، کودک کعبه، شریف ترین مقام ها را دارد.[1]

علی علیه السلام بی کرانِ عروجِ کمال انسان تا اوج عرش خداوندی است. او نخستین بشارت خداوندی پس از پیامبر است و ادامه دهنده جاده ای که او در طول سال هایی پر مشقت، به سمت یگانه پرستی گشوده بود. نگاهش، تصویر مردانگی و راستی است و کلامش زندگی. آنچنانکه نهج البلاغه را که می گشاییم، بارانی از معرفت سر و روی جانمان را شست وشو می دهد.

نهج البلاغه آیینه ای است که سیمای قرآن را نشان می دهد و هر دو به مبدأ الهی وصل اند. نهج البلاغه تفسیر دین است، سخن علی و رهگشای فصاحت و بلاغت و کتاب ارشاد و آموزش است. نهج البلاغه کتاب رهبری و رهروی است، برنامه زندگی است، نسخه شفابخش دردها و بیماری هاست، جدول عرفان است.