عالی نیوز به نقل از رهروان ولایت: دین اسلام، دینی ست مطابق با عقل و فطرت بشری، لذا احکامی هم که در دین آمده مستثنی از این اصل نیست. اما گاهی به برخی از مسائل و احکام در دین برمی خوریم که در نگاه اول با عقل جور در نمی آید در در واقع این مسئله مخالف با عقل نیست، بلکه عقل محدود بشری نتوانسته به کنه آن دسترسی پیدا کند.
مطلب دیگر آنکه هر حکمی از احکام شرعی دارای علت می باشد. بنابراین هیچ حلالی یا حرامی بدون دلیل حرام یا حلال نشده است. خواه علت حکم در کلام معصوم علیه السلام بیان شده باشد مانند اینکه در حرمت شراب فرموده اند چون باعث مستی می شود،[1] و خواه بیان نشده باشد، که در صورت دوم اینگونه نیست که حکم بدون علت باشد بلکه علت آن برای ما بیان نشده است.
پس در عمل به احکام شرعی نباید دنبال علت آن بود و اینگونه گفته شود تا نفهمم به چه علت واجب است یا حرام به آن عمل یا آن را ترک نمی کنم، بلکه در اصول دین باید دنبال دلیل عقلی بود و بعد از پذیرش اصول، در (فروع) احکام شرعی باید تابع بود.
یکی از ملاک هایی که در احکام باعث حرمت حکم می شود، داشتن ضرر است. به عنوان مثال مرحوم امام خمینی فرموده اند:" خوردن چیزى که براى انسان ضرر دارد حرام است." [2]