۱. إنَّ حَدِیثَنا یُحْیِی القُلُوبَ. [بحارالانوار، ج۲، ص۱۴۴]
بهراستی که حدیث ما دلها را زنده میکند.
۲. لا یکونُ اَلعَبدُ عالِماً حَتّی لا یکونَ حاسِداً لِمَن فَوقَهُ و لا مُحَقِّراً لِمَن دُونَهُ. [تحفالعقول، ص۲۹۴]
هیچ بندهای عالم نباشد تا اینکه به بالا دست خود حسد نبرد و زیردست خود را خوار نشمارد.
۳. لا یُسَلِّم أَحَدٌ مِنَ الذُّنُوبِ حَتَّی یخزَن لِسانَه. [بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۷۸]
هیچکس از گناهان سالم نمیماند، مگر اینکه زبانش را نگه دارد.