همراه با قرآن

وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی‏ وَ لْیُؤْمِنُوا بی‏ لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ سوره بقره آیه 186

 تفسیر المیزان - خلاصه (و اذا سالک عبادی عنی ):(زمانی که بندگان من از تو در باره من سئوال کنند...)همانا آنکسی که دعا را به بشر الهام نمود، اجابت را هم روزی اوکرد و صیغه متکلم را برای نشان دادن کمال توجه نسبت به این امر آورده است وکلمه (عبادی ) نیز برای بیشتر فهماندن عنایت پروردگار و حذف واسطه است ،(فانی قریب ):(پس من نزدیکم ) با (ان ) جمله را مؤکد نموده است و باز به صیغه متکلم آورده ، برای زیادتی عنایت و توجه نسبت به بندگان و در ضمن نزدیکی را باصفت بیان کرد نه با فعل ، برای آنکه ثبوت و دوام قرب و نزدیکی را برساندو آنگاه با صیغه مضارع می فرماید،(اجیب ):

منظور از شفاعت در قرآن و احادیث

شفاعت نظیر توبه یکی از ابعاد رحمت الهی است که به روی بندگان باز می‌ شود منتها این تصور که شفاعت و توسل به خدا، شرک محسوب می ‌شود یک فکر انحرافی از سوی وهابی ‌ها است.

عالی نیوز به نقل از گزارش تبیان؛ حدود ۳۰ آیه در قرآن کریم از شفاعت نام برده و شفاعت ‌کنندگانِ انسان مشخص شده‌اند، افرادی که شفاعت می‌ شوند امتیازاتی دارند که خدا به اذن خود آنها را شفاعت می ‌کند.