اکثر مورخین لقب آن حضرت را ذو الکفل و نام او را حزقیل نوشته اند
علامه طباطبایی می فرماید: خدای سبحان نام این بزرگوار (ذوالکفل) را در کلام مجیدش برده، و او را از انبیا شمرده، و بر او ثنا خوانده، و وی را از اخیار معرفی فرموده است.
نام و کنیه
قرآن در سوره انبیاء[1] و سوره ص[2] از ذوالکفل نام برده است. قرآن ذوالکفل را از صابران، صالحان، نیکان و داخل در رحمت الهی معرفى کرده است.[3]
در مورد نام ذوالکفل اختلاف بسیار وجود دارد. برخی او را حزقیال دانستهاند.[4] گفتارهایی نیز وجود دارد که او را الیاس، یوشع و یا یسع دانستهاند.[5] برخی معتقدند او بِشر فرزند حضرت ایوب بوده است.[6] برخی نیز براساس روایتی نام واقعی او را عویدیا دانستهاند.[7]
«الکفل» در دو معنای نصیب و کفالت استفاده شده است.[8] در نتیجه در مورد کنیه ذوالکفل موارد مختلفی ذکر شده است: