جاء الحق و ذهق الباطل ان الباطل کان ذهوقا

سالروز ورود تاریخی امام خمینی رحمة الله علیه به ایران (1357ش)

تاریخ وقوع: 12 بهمن

بـا گـسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران ، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوى به عنوان نخست وزیر معرفى و باقى مانده بود.
در این ایام که مصادف با اربعین امام حسین (علیه السلام ) و گسترش ‍ راهپیمائیها و تعارضات مردمى بود، امام (ره ) در پیامى نکات تازه اى را براى هـوشـیـارى مـردم یادآور مى شوند. همزمان با سایر شهرها، در تهران نیز راهپیمائیها ادامه مى یابد و فریاد الله اکبر جمعیت میلیونى لرزه بر اندام آخرین بقایاى طاغوت مى اندازد.
صـفـوف مـصـمـم انـسـانـهـاى بـپـاخـاسـتـه و از جان گذشته با عزمى پولادین مى روند تا سرنوشت مملکت خود را به دست بگیرند و همگى خواستار انحلال حکومت پهلوى و تشکیل حکومت اسلامى هستند و با شعار "استقلال ، آزادى ، جمهورى اسلامى " خط مشى آینده انقلاب را ترسیم مى نماید.
بـدنـبـال گسترش قیام مردمى ، امام (ره ) در پیامى عزم خود را مبنى بر بازگشت به ایران اعلام مى دارد. بختیار که با حمایت آمریکا و به عنوان یک چهره ملى قصد مهار انقلاب و خاموش کردن شعله هاى قیام را دارد، خود را در این امر ناتوان مى یابد و مى کوشد که با قانونى جلوه دادن دولت خود، قـیـام مـردم را سـرکـوب نماید. او مخالفت خود را با بازگشت امام (ره ) اعلام ، و دستور بسته شدن فرودگاههاى کشور را مى دهد. در پى انتشار خبر بـسـتـه شـدن فـرودگـاهـها مردم خشمگین ، به خیابانها ریخته و با تحصن و شعارهاى کوبنده دولت بختیار را مخاطب قرار مى دهند. امام (ره ) در روز پنج شنبه پنج بهمن پس از آنکه از بازگشت ایشان به ایران جلوگیرى شد، ضمن مصاحبه اى فرمود: