زبالههای تولیدشده یک روز در پایتخت سه برابر ورزشگاه آزادی است و هزینه جمعآوری این حجم زباله روزانه یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان است. این را مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران میگوید. اما کشورهای پیشرفته و توسعه یافته این هزینهها را چگونه کاهش دادهاند؟ چرا شهرداری بخشی از زبالهها را از طریق مزایده و بخش دیگری را مناقصهای به شرکتهای پیمانکار واگذار میکند؟ آیا جای دفن استاندارد این حجم از زباله وجود دارد؟ چرا کلانشهرنشینهای ایران بهویژه تهران این حجم از زباله را تولید میکنند؟برخی کشورهای پیشرفته با گرانکردن خدمات جمعآوری زباله فرهنگ تولید کم زباله را توسعه دادهاند. ضمن آنکه همه زبالهها، دورریختنی و به درد نخور نیستند. اگر مردم با این واژه آشنا بودند، مطالباتشان از شهرداری بیشتر میشد و بسیاری به سودهای میلیاردی نمیرسیدند. این سودها آنقدر زیاد است که برخی چهره شهر را قربانی زبالهدزدی توسط معتادان و کارتنخوابهای تحت سلطه خود میکنند.زبالهها حکم پول را دارندبازیافت؛ کلمهای که بسیاری از زبالهها را تبدیل به پول میکند. در فروشگاههای کشور آلمان، دستگاههایی وجود دارد که با ریختن زبالههای خشک، با توجه به جنس و وزن زباله رسیدی به شما میدهد که حکم پول را دارد و میتوانید با ارائه آن از فروشگاهها خرید کنید. بهترین پارک این کشور هم محل دفن زباله است اما به دلیل آنکه زبالهها با روشی اصولی دفن شدهاند، شهروندانشان با مشکل روبهرو نمیشوند.در کشورهای اروپایی مانند آلمان، هلند و ... سطلهای زباله خشک 220، 660، 1100 لیتری وجود دارد که به صورت هفتگی توسط ماشینهای مخصوص زباله خشک جمعآوری میشود و به کارخانه بازیافت میرود. نمیتوان کتمان کرد که ارزشگذاری بازیافتیها چند سالی است که در ایران هم مورد توجه قرار گرفته و فقط کشورهای پیشرفته نیستند که برای آن برنامه دارند. شهرداری اصفهان نیز در قبال بازیافتها، مواد شوینده به مردم ارائه میکند و با این روش فرهنگ ارزشگذاری به بازیافت و محیط زیست انجام میشود. در تهران هم بیش از یک دهه است که ارزش زبالههای بازیافت مورد توجه قرار گرفته است.