همراه با قرآن

وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی‏ وَ لْیُؤْمِنُوا بی‏ لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ سوره بقره آیه 186

 تفسیر المیزان - خلاصه (و اذا سالک عبادی عنی ):(زمانی که بندگان من از تو در باره من سئوال کنند...)همانا آنکسی که دعا را به بشر الهام نمود، اجابت را هم روزی اوکرد و صیغه متکلم را برای نشان دادن کمال توجه نسبت به این امر آورده است وکلمه (عبادی ) نیز برای بیشتر فهماندن عنایت پروردگار و حذف واسطه است ،(فانی قریب ):(پس من نزدیکم ) با (ان ) جمله را مؤکد نموده است و باز به صیغه متکلم آورده ، برای زیادتی عنایت و توجه نسبت به بندگان و در ضمن نزدیکی را باصفت بیان کرد نه با فعل ، برای آنکه ثبوت و دوام قرب و نزدیکی را برساندو آنگاه با صیغه مضارع می فرماید،(اجیب ):

بزرگترین سورة قرآن 286 آیه دارد

 



سورة بقره،‌بزرگترین سورة قرآن است

 

با توجه به این که هر سوره، هدف مشخص و معینی را دنبال می کند و آیات آن، همچون زنجیره ای به هم پیوسته است و سلسله وار در راستای همان هدف کلی نقش ایفا می کند، این مطلب به دست می آید که ممکن است دلیل کوچکی یا بزرگی سوره ها از جمله سورة بقره، اتمام سریع بیان و القای هدف در سوره های کوچک و نیازمندی به کلام و گفتار مفصل و وسیع برای رسیدن به هدف و مقصود در سوره های طولانی و بزرگ تر باشد. البته می توان فواید دیگری را برای کوچکی و یا بزرگی سوره ها بر شمرد مثل تنوع و تسریع یادگیری سوره های کوچک به ویژه در ابتدای بعثت که اغلب مردم خواندن و نوشتن نمی دانستند به راحتی سور کوچک را می آموختند و حفظ می کردند.