سامرا در عزای خورشیدی سیاه پوش شده است که در عبادت و بندگی خداوند سرآمد روزگار بود؛ و دوست و دشمن شیفته عبادت‌های خالصانه او می‌شدند، آن خورشید تابناک یازدهمین امام شیعیان است که دستان پر سخاوتش گره‌گشای دیگران بوده است و در زهد و ساده زیستی همچون اجداد خود در تارک شیعه می‌درخشد.
آسمان سامرا را غم فرا گرفته است. خورشید در غربتی بزرگ و در بین هزاران تاریک دلِ گرگ صفت غروب می‌کند. دنیا پرستان و عاشقان قدرت و ثروت هدایت بخشی او را برنمی‌تابند و تحمل نمی‌کنند و با این که او در میان لشکر محاصره است و تمام حرکاتش زیر نظر است، باز نمی‌توانند حضورش را تحمل کنند و در سن جوانی شربت شهادت را به او می‌نوشانند و جهان را از حضورش محروم می‌سازند.