وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُؤْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ سوره بقره آیه 186
تفسیر المیزان - خلاصه (و اذا سالک عبادی عنی ):(زمانی که بندگان من از تو در باره من سئوال کنند...)همانا آنکسی که دعا را به بشر الهام نمود، اجابت را هم روزی اوکرد و صیغه متکلم را برای نشان دادن کمال توجه نسبت به این امر آورده است وکلمه (عبادی ) نیز برای بیشتر فهماندن عنایت پروردگار و حذف واسطه است ،(فانی قریب ):(پس من نزدیکم ) با (ان ) جمله را مؤکد نموده است و باز به صیغه متکلم آورده ، برای زیادتی عنایت و توجه نسبت به بندگان و در ضمن نزدیکی را باصفت بیان کرد نه با فعل ، برای آنکه ثبوت و دوام قرب و نزدیکی را برساندو آنگاه با صیغه مضارع می فرماید،(اجیب ):
