پس از قبول قطعنامه 598 توسط ایران و شروع آتش بس، صدام حسین رییس جمهور منفور عراق پس از آن که کشور کویت را به اشغال خود درآورد و خود را در برابر تهدیدات جدیدی از سوی قدرتهای غربی حس می کرد، در تاریخ 23 مرداد 14 ( 1369 آوریل 1990)، ششمین نامه اش را برای جناب آقای هاشمی رفسنجانی رییس وقت جمهوری اسلامی ایران ارسال کرد و بر پذیرش کامل و بدون قید و شرط مفاد قرارداد 1975 الجزایر تأکید نمود. در این نامه خطاب به رییس جمهور ایران آمده است:
