نفوذی‌ها از منظر قرآن کریم

نفوذی همان منافق است که با ظاهر و ادبیاتی خیرخواهانه، دانسته یا ندانسته، در خدمت برنامه ها و اهداف دشمن است. قرآن، از نشانه‌‌های نفوذی‌ها را دوستی و ارتباط (سازش) با مستکبرین بیان می‌کند در حالیکه دستور صریح خدای سبحان به مؤمنین، قتال و نبرد با کافرانِ عهدشکن، فتنه‌گر و یاغی است، نه سازش و مذاکره.

اولین ویژگی بارز نفوذی‌ها از منظر قرآن اینست که، به دنبال ارتباط و دوستی(سازش و مذاکره) با دشمنان هستند؛ خداوند متعال در ابتدای آیه‌ 51 سوره مبارکه مائده می‌فرماید: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، یهود و نصارا[1] را دوست و سرپرست خود نگیرید و در آیه بعد، این جُرثومه‌های نفاق و فساد را اینگونه معرفی می‌کند: «فَتَرَى الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یُسارِعُونَ فیهِمْ یَقُولُونَ نَخْشى‏ أَنْ تُصیبَنا دائِرَةٌ...[مائده/52] نشانه اینکه بعضی از مدعیان ایمان از سنخ همان کافرانند، این است که می‌بینی این بیماردلان (برای ارتباط، دوستی و سازش)، به سوی یهود و نصارا(به سوی اسرائیل و آمریکا) می‌شتابند و می‌گویند: ما بیم آن داریم که(از ناحیه دشمنان) بلا بر سر ما آید...»