ورود اولین اتومبیل به ایران در زمان مظفرالدین شاه قاجار

(1279ش/1900میلادی )

اولین اتومبیل وارد شده به ایران در سال 1279/1900م که مظفرالدین شاه نخستین جفت اتومبیل های رنوی فرانسوی خریداری شده را در پاریس بوسیله راه آهن و کشتی و از طریق روسیه و دریای خزر به ایران فرستاد.

ورود شمر بن ذی الجوشن به کربلا

 

در برابر کاروان کم تعداد امام حسین علیه‌السلام و یارانش، که اهل و عیالشان نیز همراه آنان بودند، عبیدالله بن زیاد نیروهای رزمی فراوانی به کربلا اعزام کرد.
وی، علاوه بر لشکر یک هزار نفری حر بن یزید ریاحی، چهار هزار تن به همراه عمر بن سعد، دو هزار نفر به همراه یزید بن رَکاب کلبی، چهار هزار نفر به همراه حُصین بن نُمیر سکونی، هزار نفر به همراه شبث بن ربعی، هزار نفر به همراه حجار بن ابجر بجلی، سه هزار نفر به همراه مصار بن مزینه مازنی، دو هزار نفر به فرماندهی شخص دیگر به کربلا اعزام کرد، تا با پیوستن به سپاه عمر بن سعد جبهه سپاهیان یزید را در برابر سپاهیان امام حسین علیه‌السلام تقویت و تحکیم نماید.

ورود شبث بن ربعى به کربلاء (61 ق)

تاریخ وقوع: 5 محرم

شبث بن ربعى کوفى، یکى از دعوت‌کنندگان امام حسین (علیه‌ السلام) به کوفه بود که ابن زیاد پس از حرکت کردن امام حسین (علیه‌ السلام) به سمت کوفه، او را نزد خود خواست. وى نخست خود را به بیمارى زد ولى شبانه نزد ابن زیاد رفت و جایزه گرفت و به همراه چهارهزار نفر رهسپار کربلا شد و روز پنجم محرم سال 61 هجرى قمرى به کربلا رسید.

ورود کاروان اباعبداللَّه الحسین علیه السلام به سرزمین کربلا

تاریخ وقوع: 2 محرم سال 61 هجری قمری

پس از آن که والی مدینه، امام حسین (علیه السلام) را برای بیعت با یزید تحت فشار قرار داد، آن حضرت به مکه رفت و پس از مدتی، در روز ترویه یعنی هشتم ذی‏ حجّه‏ ی سال 60 قمری از مکه‏ ی معظمه به سوی عراق مهاجرت فرمود. در اوایل ماه محرم سال 61 قمری، لشکریان عبیداللَّه بن زیاد به فرماندهی حُرّ بن یزید ریاحی با آن حضرت مواجه شده و مانع پیش‏روی آن حضرت به سوی کوفه شدند. گرچه حرّ بن یزید، مأموریت داشت با امام حسین (علیه السلام) برخورد شدید نماید ولیکن رفتار وی با امام بر رِفق و مدارا بود. از این رو حرّ و لشکریانش در نماز جماعت امام حسین (علیه السلام) شرکت می‏ کردند و به خطبه‏ های دلنشین وی گوش جان می‏ سپردند و این دو سپاه چند روز بدون هیچ‏گونه مشکلی در کنار هم بودند. امّا عبیداللَّه بن زیاد که در جنگ با اباعبداللَّه الحسین (علیه السلام) اصرار فراوان داشت، نامه‏ ای به حرّ بن یزید نوشت و وی را مأمور سخت‏گیری بر امام حسین (علیه السلام) نمود. حرّ بن یزید نیز طبق فرمان، راه را بر امام حسین (علیه السلام) و یارانش مسدود نمود و آنان را به سوی منطقه‏ ی خشک و بی‏ حاصلی به نام کربلا هدایت کرد و در آن‏جا آنان را در محاصره‏ ی خویش قرار داد. قافله‏ ی امام حسین (علیه السلام) چون به سرزمین کربلا رسیدند، آن حضرت پرسید:

جاء الحق و زهق الباطل

با فرار شاه از کشور در 26 دی 1357، انقلاب مردم ایران به رهبری امام خمینی رحمه الله برای پیروزی و ریشه کنی نظام استبدادی و شاهنشاهی شتاب گرفت. با ورود آن رهبر فرزانه به ایران، شمارش معکوس سرنگونی رژیم آغاز شد. بختیار و پشتیبانش، امریکا، از پیش به چنین حقیقتی آگاه بودند. بنابراین، درصدد مانع تراشی و جلوگیری از ورود امام برآمدند، ولی با راه پیمایی های گسترده میلیونی و اعتصاب های پر دامنه مردم معترض و خشمگین روبه رو شدند. ازاین رو، فرودگاه ها که به دستور بختیار برای جلوگیری از ورود امام بسته شده بود، باز شد و امام در دوازده بهمن به وطن بازگشت. ورود امام، شمارش معکوس برای نابودی رژیم بود و با پیوستن ارتش به مردم، انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید.

نژاد و دین ساکنان ایران قبل از ورود آریایی ها

ساکنان اولیه بین النهرین معتقد بودند که حیات، آفریده یک رب النوع است

 

عالی نیوز به نقل از خیریه امام سجاد علیه السلام: مطالعاتی که بر روی استخوان های ساکنان قدیمی ایران انجام شده، نژادهای کاملاً همانند و یکسانی را نشان نمی دهد. از یک سو ظاهراً پیش از ورود آریایی ها دو نژاد از انسان صورت مستطیلی (انسانی که طول جمجمه اش تقریباً یک چهارم از عرضش بیشتر است) در ایران زندگی می کرده اند. آنها دو شاخه از نژادی به نام مدیترانه ای (بحرالرومی) بوده اند. از سوی دیگر نیز می توان به عیلامی ها اشاره کرد که پوست سیاهی داشتند و احتمال دارد که از دره سند به ایران آمده باشند.