عالی نیوز به نقل از رهروان ولایت ـآتش در ایران قدیم، مقدس و همپایه فرزند اهورا مزدا شمرده می شد، از این رو پیش از نوروز به آتشکده ها می رفتند و آتش بر می افروختند و چون طبق برخی نقل ها در ایران هفته نبود، این مراسم در سیصد و شصتمین روز سال (روز بیست و ششم اسفند ماه) برگزار می شد و معتقد بودند در این روز فرورهای (ارواح) نیاکان به زمین فرود می آیند واین آتش برای راهنمایی آنهاست؛ ولی آتش افروختن و جستن از آن و شادی کردن در کنار آن، ترقه زدن و منفجر کردن مواد منفجره در چهارشنبه آخر سال، نه برهان عقلی دارد نه دلیل نقلی و نه منفعت ملی و جز خرافه و در مواردی زیانباری غیر عاقل جبران چیز دیگری نیست.[1]
مرحوم استاد شهید مطهری در این باره می فرماید: