تاریخ وقوع: 2 محرم سال 61 هجری قمری
پس از آن که والی مدینه، امام حسین (علیه السلام) را برای بیعت با یزید تحت فشار قرار داد، آن حضرت به مکه رفت و پس از مدتی، در روز ترویه یعنی هشتم ذی حجّه ی سال 60 قمری از مکه ی معظمه به سوی عراق مهاجرت فرمود. در اوایل ماه محرم سال 61 قمری، لشکریان عبیداللَّه بن زیاد به فرماندهی حُرّ بن یزید ریاحی با آن حضرت مواجه شده و مانع پیشروی آن حضرت به سوی کوفه شدند. گرچه حرّ بن یزید، مأموریت داشت با امام حسین (علیه السلام) برخورد شدید نماید ولیکن رفتار وی با امام بر رِفق و مدارا بود. از این رو حرّ و لشکریانش در نماز جماعت امام حسین (علیه السلام) شرکت می کردند و به خطبه های دلنشین وی گوش جان می سپردند و این دو سپاه چند روز بدون هیچگونه مشکلی در کنار هم بودند. امّا عبیداللَّه بن زیاد که در جنگ با اباعبداللَّه الحسین (علیه السلام) اصرار فراوان داشت، نامه ای به حرّ بن یزید نوشت و وی را مأمور سختگیری بر امام حسین (علیه السلام) نمود. حرّ بن یزید نیز طبق فرمان، راه را بر امام حسین (علیه السلام) و یارانش مسدود نمود و آنان را به سوی منطقه ی خشک و بی حاصلی به نام کربلا هدایت کرد و در آنجا آنان را در محاصره ی خویش قرار داد. قافله ی امام حسین (علیه السلام) چون به سرزمین کربلا رسیدند، آن حضرت پرسید:
