عالی نیوز به نقل از رهروان ولایت: چنانکه می دانیم اسلام در شبه جزیره عربستان طلوع کرد و در جهان آن روز گسترش یافت. پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بعد از سیزده سال تبلیغ اسلام در مکه، بر اثر توطئه مشرکان تصمیم گرفت به مدینه مهاجرت نماید. البته قبل از ورود پیامبر به مدینه، مردم آن شهر آماده پذیرای از آن حضرت بودند.
هجرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هجرتی برای خدا و معامله ای با او
قرآن می فرماید: «إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذینَ کَفَرُوا ثانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ
هُما فِی الْغارِ إِذْ یَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ
مَعَنا؛[توبه/۴۰] هنگامى که کافران از مکه بیرونش کردند در حالى که یکى از
دو تن بود، آن زمان هر دو در غار [ثور نزدیک مکه] بودند، همان زمانى که به
همراهش گفت: اندوه به خود راه مده خدا با ماست».
کسی که مثل پیامبر اسلام با خدا وارد معامله شود و برای او کار کند، در
مواقع سختی امید خود را از دست نداده و حتی به همراهش می گوید: نترس، خدا
با ماست.
البته بودن ابوبکر همراه پیامبر، برای او فضلی حساب نمی شود. [۱]
حضرت علی (علیه السلام) در جریان هجرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با خدا معامله نمود
در سوره بقره می خوانیم: «وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِى نَفْسَهُ
ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَءُوفُ بِالْعِبَاد؛[بقره/۲۰۷]و
از مردم کسی هست که جان خود را براى خشنودى خداوند مى فروشد و خداوند به
بندگان دلسوز و مهربان است».
تفسیر المیزان در تفسیر این آیه آورده است: در امالى
شیخ صدوق از على بن الحسین (علیه السلام) روایت آمده که در ذیل جمله:" وَ
مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ..."، فرموده: این جمله در باره على
(علیه السلام) نازل شده، که در شب هجرت در بستر رسول خدا (صلی الله علیه و
آله) خوابید. [۲]
این یکی از فضایل بزرگ علی بن ابیطالب (علیه السلام) است و فقط ایشان می
توانست در بستر پیامبر عظیم الشان (علیه السلام) بخوابد و جان خود را فدای
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و آرمانهای او بنماید در اکثر منابع اسلامى
این جریان آمده، و به قدرى چشمگیر است که معاویه، به خاطر دشمنى خاصى که
با على (علیه السلام) داشت طبق روایتى چنان از این فضیلت ناراحت بود که"
سمرة بن جندب" را با چهارصد هزار درهم تطمیع کرد که بگوید این آیه در باره
عبد الرحمن بن ملجم (لعنت الله علیه)، قاتل على (علیه السلام) نازل شده، و
آن منافق جنایت پیشه نیز چنین حدبث مجعولی را ساخت، ولى همانطور که انتظار
مىرفت حتى یک نفر این حدیث مجعول را نپذیرفت. [۳]
کسانی که خود را به بهای ناچیزی می فروشند
بدون شک سمره بن جندب از آن کسانی است که خود را به بهای ناچیزی فروخت. «إِنَّ الَّذینَ یَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَیْمانِهِمْ ثَمَناً قَلیلاً أُولئِکَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ وَ لا یُکَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَ لا یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ؛[آل عمران/۷۷]مسلّما کسانى که در مقابل (نقض) پیمان و سوگندهاى خود (پیمان پذیرفتن دین و سوگند بر یارى حق) بهاى اندکى به دست مى آورند (ریاست و مالى مى یابند) آنها را در آخرت بهره اى نیست و خدا با آنان سخن نمى گوید و در روز قیامت به آنان نظر (رحمت) نمى افکند و آنها را پاک نمى گرداند و براى آنان عذابى دردناک خواهد بود». [۴]
گر چه شاید مقدار پولی که به سمره پرداخت شد مقدار
زیادی بود، ولی در مقابل چیزی که از دست داد خیلی ناچیز است، چون برای
همیشه تاریخ،لعنت مردم حقیقت جو را برای خود خرید و در آخرت هم عذاب خوار
کننده ای را می بیند.
این انسان منافق، خودش را به سکه های انسان بی مقداری چون معاویه فروخت و
چنانکه ضرب المثل می گوید: رو سیاهی به ذغال می ماند؛ حتی در این دنیا هم
روسیاهی برای او ماند و کسی این حدیث جعلیش را باور نکرد.
آنانکه با خدا معامله می کنند؛ سر خوش از این معامله هستند.
کسانی که جان خود را در راه یاری دین خدا و گسترش معنویت در زمین، به خطر
انداخته و آماده شهادتند؛ فردای قیامت،برگ برنده با ایشان است. «إِنَّ
اللَّهَ اشْترَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالهَم بِأَنَّ
لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقَتِلُونَ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَ
یُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فىِ التَّوْرَئةِ وَ الْانجِیلِ وَ
الْقُرْءَانِ وَ مَنْ أَوْفىَ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ
بِبَیْعِکُمُ الَّذِى بَایَعْتُم بِهِ وَ ذَالِکَ هُوَ الْفَوْزُ
الْعَظِیمُ؛[توبه/۱۱۱]همانا خدا جان و مال اهل ایمان را به بهاى بهشت
خریدارى کرده، آنها در راه خدا جهاد مى کنند پس (دشمنان دین را) به قتل مى
رسانند و (یا خود) کشته مى شوند، این وعده قطعى است بر خدا و عهدى است که
در تورات و انجیل و قرآن یاد فرموده، و از خدا با وفاتر به عهد کیست؟ پس
از این معامله اى که کردید بسى شاد باشید که این به حقیقت سعادت و پیروزى
بزرگ است». [۵]
حضرت مولی الموحدین علی (علیه السلام) از جمله کسانی بود که با خوابیدن در
بستر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و جهاد با دشمنان اسلام در بدر و احد و
خندق و ... و مبارزه با معاویه و یارانش، و دست آخر شهادت در محراب عبادت،
پیشوای کاملی برای خداجویان شد. ایشان در بستر خاتم نبییین(صلی الله علیه و
آله) خوابید تا ایشان با خیال آسوده تری به هجرت خویش بپردازد. حیف که
انسانهای همچون معاویه، در این عصر و زمان با تبلیغات پوچ، فضایل آن حضرت
را کتمان و امت اسلام را به سلفی گری تکفیری رهنمون می شوند.
امت مسلمان و مبارز ایران با تاسی از آن امام و جانشین بر حق پیامبر،
توانستند در جنگ تحمیلی در مقابل ابرقدرتهای پوشالی شرق و غرب، و همین
دولتهایی که الان حامی معاویه و یزید هستند و داعش پرورند و آن زمان حامی
صدام بودند؛ بایستند و به فضل خدا این مقاومت و ایستادگی ادامه دارد
درود خدا بر تمام شهیدان جنگ تحمیلی و آنهایی که با جانشان و مالشان با خداوند معامله نمودند و ادامه دهندگان راهشان
نتیجه گیری
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شبانه از مکه به مدینه هجرت نمودند و در آنجا حکومت اسلامی تشکیل دادند
حضرت علی (علیه السلام) برای در امان ماندن پیامبر مرسل و یاری دین خدا، در بستر ایشان خوابیدند.
این فضیلت حضرت علی (علیه السلام) را معاویه، با تطمیع نمودن افرادی سعی در تحریفش داشت.
کسانی که در راه خدا با مال و جانشان جهاد کنند و با خدا معامله نمایند؛ پیروزی بزرگی را نصیب خود ساخته اند.
پی نوشتها
[۱] ترجمه تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۷۴ تا ص۳۸۰
[۲] ترجمه تفسیر المیزان؛ ج۲، ص ۱۴۹
[۳] تفسیر نمونه، ج۲، ص ۸۰
[۴] ترجمه مشکینی، ص۵۹
[۵] ترجمه الهی قمشه ای، ص۲۰۴
برای مطالعه بیشتر در مورد آیه ۲۰۷ بقره به ترجمه تفسیر المیزان، ج۲، از ص۷۸ تا ص۸۱ مراجعه کنید