وبگاه عالی نیوز

بحار الأنوار:نخستین حکمتى که از لقمان آشکار شد، این بود که: تاجرى مست شد و با هم‏پیاله‏ اش شرط بست که همه آب دریاچه را بنوشد و گرنه ، خود و عیالش تسلیم او شوند. وقتى صبح شد و به هوش آمد ، [از این شرط‏ بندى] پشیمان شد. رفیقش از او می خواست که به شرط عمل کند .
لقمان گفت : «من تو را [از این مخمصه] خلاص می ‏کنم ؛ به شرط این که دیگر چنین کارى نکنى . [به طلبکار] بگو: آیا آبى را که شرط کردیم، بنوشم ؟ پس آن را بیاور [تا بنوشم] . یا آبى را که الان در دریاچه است ، بنوشم ؟ پس دهانه‏ هایش را ببند تا آن را بنوشم . یا آبى را که بعدا خواهد آمد ، بنوشم ؟ پس صبر کن تا بیاید!» .
[با این استدلال] ، رفیقش از او دست بر داشت .