عالی نیوز به نقل از رهروان ولایت: این دعا در آیه ۶۲ سوره نمل می باشد و معنی آن این است که (آیا بتهایِ بی ارزش بهترند یا کسی که دعای مضطر و درمانده را به اجابت می رساند و گرفتاری و بلا را برطرف می کند؟)
آری در آن هنگام که تمام درهای عالم به روی انسان بسته می شود و از هر نظر درمانده و مضطر می گردد، تنها کسی که می تواند قفل مشکلات را بگشاید و نور امید در دلها بپاشد، تنها ذات پاک خداوند است.جالب اینکه در بعضی از روایات این آیه تفسیر به قیا م حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ شده.
در روایتی از امام صادق ـ علیه السلام ـ چنین آمده این آیه در مورد مهدی نازل شده، به خدا سوگند مضطر او است، هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز بجا می آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد دعای او را اجابت می کند و ناراحتی ها را برطرف می سازد...
تفسیر نور الثقلین، ج ۴، ص ۹۴