وبگاه عالی نیوز

عالی نیوز به نقل از بلاگ بامیلو؛ وقتی کار به مسافرت هوایی می کشد اکثر مردم دوست دارند در کوتاه‎ترین زمان ممکن و با کمترین دلهره هواپیما از روی باند فرودگاه مبدأ بلند شود و بر روی باند فرودگاه مقصد فرود بیاید. اما بعضی از فرودگاه‌ها در دنیا وجود دارند که فرود آمدن بر روی آن‌ها خیلی رعب آور است و اگر خلبان ناشی باشد همه را می‌فرستد قاطی باقالی‌ها. شما که احتمالاً در حالت عادی هم کم از سفرهای هوایی نمی‌ترسیدید، حالا ما می‌خواهیم خوف بیشتری هم بهتان وارد کنیم. این شما و این ۱۵ باند فرود دلهره‌آور در دنیا که هر کسی جرأت ندارد طیاره‌اش را روی آن فرود بیاورد.

 

۱- فرودگاه کورشِوِل (فرانسه)

این فرودگاه در دل کوهستان واقع شده است و جزء خطرناک‌ترین فرودگاه‌های جهان محسوب می‌شود. در واقع این فرودگاه بیشتر پذیرای اسکی بازانی است که قصد دارند در کوهستان‌های مرتفع این منطقه به اسکی‌بازی بپردازند. نه تنها هوای برفی، مه سنگین و زمین لغزنده‌ی این منطقه کار فرود آوردن هواپیما را دشوار می‌سازد، بلکه قرار گیری خود فرودگاه بر روی یک تپه باعث شده تا خلبان‌ها موقع نشاندن هواپیما کمی بیشتر عرق بریزند. اگر مسافر هواپیمایی هستید که قرار است روی این فرودگاه ترسناک فرود بیاید بهتر است امیدوار باشید ترمز‌ چرخ‌هایش خوب کار بکنند.

۲- فرودگاه بین المللی بارا (اسکاتلند)

شاید سؤال پیش بیاید که چطور این فرودگاه شایسته لقب بین المللی شده؟ اما در واقع باید سؤال پیش بیاید که اصلاً چرا به این‌جا می‌گویند فرودگاه؟ فرودگاه بین المللی بارا یکی از عجیب‌ترین و در عین حال خطرناک‌ترین فرودگاه‌های دنیاست. باند فرود این فرودگاه ساحل شنی است. البته ساحل شنی برای وقتی است که آب دریا در حالت جزر قرار دارد، زیرا وقتی که آب بالا بیاید و دریا در حالت مد قرار بگیرد باند فرود خود دریاست. خوشبختانه، اکثراً هواپیماهای محلی در این ساحل فرود می‌آیند که خلبانانی با تجربه آن‌ها را می‌رانند، اما از بابت بین المللی بودنش ما این را فهمیدیم که سالانه ۱۰ هزار نفر نایب الزیاره شما در این فرود هیجان انگیز هستند.

۳- فرودگاه بین المللی تونکنتین (هندوراس)

این فرودگاه که در حوزه کارائیب واقع شده است، ید طولایی در خطرناک بودن و صعب‌الفرود بودن دارد. باند پرواز این فرودگاه جزء کوتاه‌ترین باند‌های موجود در دنیاست. شرایط اقلیمی منطقه هم به علت کوهستانی بودن، چندان قابل پیش‌بینی نیست و خلبان باید در حالی هواپیما را روی باند فرود بیاورد که ناگهان بادهای شدید از طرفین باند شروع به وزیدن می‌کنند. در سال ۲۰۰۸ خلبان یک ایرباس A320  نتوانست هواپیما را جمع کند و از ته باند خارج شد. در طی این حادثه ۵ نفر جان خود را از دست دادند. بعد از این جریان مسئولان فرودگاه از خواب غفلت بیدار شدند و برای جلوگیری از وقوع حادثه‌ای مشابه ۳۰۰ متر به طول باند اضافه کردند تا مجموعاً بشود ۲ کیلومتر و یه خط ترمز. گفته می‌شود بعد از این قضیه، خلبان‌ها از شدت خوشحالی، خودشان را بیمه عمر کردند.

 

۴- فرودگاه بین المللی جبل الطارق (جبل الطارق)

فرودگاه بین المللی جبل الطارق که خیلی باحال است. در واقع باند فرود این فرودگاه خطرناک یک بزرگ‌راه اصلی است که ماشین در آن تردد می‌کند. جاده‌هایی را دیده‌اید که ریل راه آهن را قطع می‌کنند و سوزن بان باید جلوی ماشین‌ها را بگیرد تا قطار به راه خود ادامه بدهد؟ حالا این‌جا به جای ریل راه آهن، باند فرودگاه ساخته‌اند. هر هواپیمایی که فرود می‌آید باعث بسته شدن بزرگراه می‌شود. فکر کنید فرودگاه مهرآباد در غرب تهران هم همین‌طوری بود. رسماً از میدان امام حسین به آن‌طرف کیپ کیپ می‌شد.

۵- فرودگاه بین المللی کانسای (اوزاکا – ژاپن)

این فرودگاه که در حاشیه شهر اوزاکا قرار دارد از چهار طرف به آب دریا محصور شده است. البته ژاپنی‌ها چاره‌ی دیگری هم نداشتند زیرا انقدر جمعیت‌شان متراکم است که باید هم باند فرودگاه را وسط اقیانوس احداث کنند. اگر از ترس خارج شدن هواپیما از باند قلب‌تان شروع نکرد به “سه ضرب” زدن، این فرصت را دارید تا از منظره زیبای این فرودگاه حسابی لذت ببرید.

۶ – فرودگاه یانچو ای. یراوسکین (جزیره سیبا متعلق به هلند – دریای کارائیب)

در حالی که فرودگاه تونکنتین در هندوراس دلش به این خوش است که یکی از کوتاه‌ترین باند‌های فرود را دارد، این فرودگاه کوتاه‌ترین باند دنیا را دارد. هواپیماهای باری و مسافربری به ندرت در این‌جا فرود می‌آیند زیرا طول باند آن کلاً ۳۹۶ متر است. یعنی یوسین بولت که یک آدم است احتمالاً می‌تواند سر تا ته باند را در زیر یک دقیقه بدود حالا هواپیما با آن سرعت چطور می‌خواهد دراین زمان کوتاه متوقف شود در نوع خودش نیمچه معجزه‌ای به شمار می‌رود. در حقیقت، در این فرودگاه فقط به هواپیماهای کوچکی مجوز پرواز و فرود داده می‌شود که قادرند در زمان کوتاهی خود را از روی زمین جدا کنند و بر روی آن فرود بیایند. اما حتی برای هواپیماهای سمپاشی هم این‌جا مکان خطرناکی محسوب می‌شود.

۷ – فرودگاه گوستاف سوم (جزیره سنت بارتس متعلق به فرانسه – دریای کارائیب)

جزیره سنت بارتس در دریای کارائیب واقع شده است و جزو مایملک بلاد فرانس محسوب می‌شود. فرودگاهی که در این جزیره ساخته شده است در زمره خطرناک‌ترین فرودگاه‌های دنیا قرار می‌گیرد. دوباره در این‌جا هم مشکل کوتاهی باند فرود مواجهیم با این تفاوت که انتهای باند با ساحل اقیانوس فاصله خیلی کمی دارد و اگر هواپیما از ته باند خارج شود با مغز در شن‌های ساحل فرو می‌رود. هواپیماهای بزرگ‌تر باید در فرودگاه جزیره مجاور، سنت مارتین، فرود بیایند اما به هواپیماهای ملخی کوچک اجازه می‌دهند که در این فرودگاه به زمین بنشینند. ارتفاع پرواز در بعضی مناطق به حدی کم است که لابد راهنمایی رانندگی آن‌جا باید خلبانان را موظف کند تا مثل ماشین‌ها از علائم جاده‌ای پیروی کنند.

۸ – باند یخی )قطب جنوب)

تنها جایی که در قاره قطب جنوب می‌توان هواپیما را نشاند همین باند یخی است. چیزی به نام باند پروازِ احداث شده توسط بشر وجود ندارد؛ فقط برف است و یخ. فرود آوردن هواپیما در این‌جا کمی از سرسره بازی ندارد. فقط خوبی‌اش این است که فضا برای پاتیناژ کردن خیلی باز است.

۹ – فرودگاه بین المللی پرنسس جولیانا (خلیج سیمپسون در جزیره سنت مارتن متعلق به هلند – دریای کارائیب)

اصلاً این جزیره معروفیتش را به خاطر همین فرودگاه بدست آورده است. می‌توانید وارد سایت یوتیوب شوید و ببینید که این هواپیماهای غول آسا چطور از چند متریِ بالای سر توریست‌ها عبور می‌کنند و مدل موی‌شان را خراب می‌کنند. در واقع اگر کسی مثل شکیل اونیل آن‌جا باشد باید محض اطمینان سرش را جا خالی بدهد تا به چرخ هواپیما برخورد نکند. باند هواپیما قشنگ از ۳ متر آن‌طرف شن‌های ساحل شروع می‌شود و کسانی که لب ساحل هستند می‌توانند فرود هواپیما را به طور کامل ببینند. اگر خدای نکرده به هر دلیلی خلبان کنترل هواپیما را از دست بدهد و به جای فرود در باند، روی سر مردم سقوط کند فاتحه همگی خوانده است.

۱۰ – فرودگاه اِسوالبارد (نروژ)

فرودگاه اسوالبارد در شمالی‌ترین نقطه دنیا واقع شده است و مثل بقیه فرودگاه‌های پرت و پلا دارای باند بسیار کوتاهی است که با ترکیب شدن با هوای سرد و خشن این منطقه به یکی از خطرناک‌ترین فرودگاه‌های دنیا تبدیل می‌شود. در ضمن هر از چند گاهی خرس‌های قطبی برای استقبال از مسافرین هواپیماها به باند فرود قدم رنجه می‌کنند و اگر خیلی سر به هوا باشید شما را یک لقمه چپ‌شان می‌کنند.

۱۱ – فرودگاه تنزینگ هیلاری (نپال)

کسانی که می‌خواهند از کوه اورست بالا بروند قبلش باید بر روی آسفالت این فرودگاه محبوب فرود بیایند. در انتهای باند پرواز دره‌ای عمیق قرار دارد و چیزی که برای خلبانان این منطقه مهم است، این است که بدانند دقیقاً در چه لحظه‌ای باید اوج بگیرند. جمع کردن هواپیما هم در این باند هنر می‌خواهد.

 

۱۲ – فرودگاه مَدیرا (پرتغال)

این فرودگاه که در سواحل شمالی آفریقا قرار دارد از یک طرف به دریا می‌خورد و از طرف دیگر به صخره‌های ساحلی. در سال ۲۰۰۰ طول باند فرودگاه را به اندازه نیم مایل در وسط اقیانوس گسترش دادند. با وجود طولانی بودن این باند، حتی برای فرود آمدن هواپیماهای جت تجاری، حتی اگر از ریزش ستون‌های زیر آن هم ترسی به دل‌تان رسوخ نکند، باز بادهای شدیدی که در این منطقه می‌وزند کمی وضعیت را خوفناک می‌کنند.

۱۳ – فرودگاه کُن‌گُنیاس (سائوپائولو، برزیل)

این فرودگاه که فقط چند کیلومتر با مرکز شهر سائوپائولو برزیل فاصله دارد در دهه ۳۰ میلادی ساخته شده است. ۹۰ سال پیش که این فرودگاه را می‌ساختند نمی‌دانستند که قرار است سائوپائولو انقدر سریع پیشرفت کند و دور فرودگاه را هم غصب کند. در واقع این فرودگاه به نسبت پروازهایی که از طریق آن انجام می‌شود خیلی کوچک است و کفاف سائوپائولو را نمی‌دهد. از طرف دیگر اکنون و به خاطر ساخت و سازهای کنار فرودگاه دیگر امکان گسترش آن وجود ندارد. بنابراین زحمت خلبان‌ها چند برابر شده است که مجبورند هر بار که بالای سائوپائولو پرواز دارند به دقت دستورات برج مراقبت را اجرا کنند تا حادثه‌ای رخ ندهد.

۱۴ – باند مَتِکِین (لسوتو)

خود من دفعه اول که این‌جا را دیدم فکر کردم زمین کشاورزی است که از طریق شُخم زدن به این شکل و شمایل در آمده است، اما کمی که بیشتر دقت کردم متوجه شدم یکی از خطرناک‌ترین باندهای پرواز در دنیاست. خلبانان مجبورند برای فرود آوردن و بلند کردن هواپیما دراین باند، اقدامات غیر متعارفی را انجام بدهند. این منطقه هم در بین کوه‌ها و اقیانوس گیر افتاده است و خلبان باید در هنگام فرود خیلی دقت کند، زیرا نشستن بر روی این یک ذره باند خیلی مهارت می‌خواهد. برای فرود در این باند، خلبانان به جای این‌که از روش فرود مستقیم استفاده کنند باید روش فرود ساعت‌گرد را پیاده کنند. چیزی که به عقل من می‌رسد این است که طرف باید دست فرمانش برای این‌کار خیلی خوب باشد.

۱۵ – فرودگاه کای‌تَک (هنگ کنگ)

خدا را شکر این فرودگاه را در سال ۱۹۹۸ بسته‌اند چون یکی از ترسناک‌ترین فرودگاه‌های تاریخ بوده است. فقط در این حد به شما بگویم که برج مراقبت طوری مسیر برای هواپیماها تعیین می‌کرد که باید از بین ساختمان‌های بلند هنگ کنگ با نیم کلاچ لایی می‌کشیدند تا به فرودگاه برسند. به فرودگاه هم که می‌رسیدند، باید خودشان را آماده می‌کردند تا در باند جمع و جوری که در نزدیکی لنگرگاه کشتی‌ها قرار داشت فرود بیایند. بیشتر مسافران ترجیح می‌دادند بدون کمربند ایمنی سوار رولر کوستر جهنمی شوند تا این‌که به مقصد هنگ کنگ بلیط هواپیما بگیرند.