عالی نیوز به نقل از رهروان ولایت ـ قرآن کریم در بیان قصص تاریخی از دقت فوق العاده‌ای برخوردار است؛ برای مثال: قرآن مدت زمان خواب اصحاب کهف را به طرز بسیار جالبی این‌گونه بیان می‌کند:
«و لبثوا فی کهفهم ثلاث مائه سنین و ازدادوا تسعا (کهف/25)؛ و آنان در غارشان سیصد سال، و نه سال هم افزون درنگ کردند». برخی می‌پرسند چرا قرآن کریم در بیان خواب اصحاب کهف «سیصد سال و نه سال» و نه «سیصدو نه سال» فرموده است؟
یک پاسخ که بدین سوال می‌توان داد شاید چنین باشد که: نشان دادن اهمیتِ موضوع و دقت در بیان آن موضوع مهم، در کلام با اسلوبی همراه است. یک اسلوبِ اهمیت دادن و نیز نشان دادن دقت به موضوع به بیان خاص و ویژه‌ی موضوع بر می‌گردد. آمار، اعداد و ارقام اگر ساده و عادی بیان شود ممکن است متهم به عدم خصوصیت و اهمیت گردیده و کلی گویی یا غلو و اغراق تلقی و نیز فراموش گردند؛ اما در چینش و بیان خاص، هم اهمیت و دقت رسانیده می‌شود و هم از فراموشی آسانش جلوگیری می‌شود.
مثال:
اگر شخصی به دکتر مراجعه کرده و بگوید: «آقای دکتر سه ساعته منتظرم»، ممکن است از دید دکتر حمل بر اغراق و خستگی بیمار گردد اما اگر بیمار بگوید: «آقای دکتر من 3 ساعت 5 دقیقه کم منتظرم»، نگاه و تلقی دکتر کاملا تفاوت می‌کند. در داستان حضرت نوح علیه‌السلام هم که فرموده 1000 سال به جز (منهای) 50 سال برای بیان دقت در عدد است.
اینم از اعجاز قرآن و خداوند میتواند باشد