وبگاه عالی نیوز

نوشیدن شراب و شرابخواری در تمامی ادیان الهی حرام بوده است. البته بحث ما درباره ادیان الهی قبل از تحریف است و شکل تحریف یافته آن را نباید مورد توجه قرار داد یا به خداوند نسبت داد. به هر صورت این حرمت در قرآن به وضوح مطرح شده و حتی در تورات و انجیل کنونی نیز می‎‌توان اسنادی مبنی بر این حکم یافت. در این یادداشت به برخی از آن مستندات می‌پردازیم:

حرمت شراب در تورات و انجیل
در تورات شرابخواری باعث نجاست انسان معرفی شده و خداوند خطاب به هارون(علیه‌السلام) فرموده است: «تو و پسرانت‌ با تو چون‌ به‌ خیمه‌ اجتماع‌ داخل‌ شوید، شراب‌ و مُسْکِری‌ منوشید مبادا بمیرید. این‌ است‌ فریضه ابدی‌ در نسل‌های‌ شما؛ و تا در میان‌ مقدّس‌ و غیر مقدّس‌ و نجس‌ و طاهر تمیز دهید.[۱]» طبق این فراز، علاوه بر آنکه خداوند هارون را از نوشیدن شراب نهی کرده، حکم حرمت آن را ابدی دانسته و آن را برای تمام نسل‌های بعدی قانونی لازم الاجرا معرفی کرده است.
در انجیل کنونی نیز مخالفت با شرابخواری دیده می‌شود. کاری که نشانه حکیم نبودن و نادانی معرفی شده و آمده است: «شراب استهزا می‌کند و مسکرات عربده می‌آورد و هر که به آن فریفته شود حکیم نیست.[۲]»
باز هم می‌توان نمونه‌هایی برای حرمت شرابخواری در تورات و انجیل یافت. براى نمونه می‌توان به: انجیل لوقا، باب اوّل، بند۱۵؛ امثال سلیمان، باب۲۰، بند۱ و باب۲۳، بند۲۹تا۳۵؛ کتاب اشعیا، باب۵، بند۲۲ و باب۲۸، بند۱تا۷ و باب۵۶، بند۱۲؛ کتاب یوشع، باب۴، بند۱۱ اشاره کرد.
امّا، در انجیل یوحنا داستانی خرافی درباره حضرت عیسی(علیه‌السلام) بیان‌شده و ساخت شراب و نوشانیدن شراب به دیگران را به آن حضرت نسبت داده شده و آمده است: «در قانای جلیل، عروسی بود و مادر عیسی در آنجا بود؛ عیسی و شاگردانش را نیز به عروسی دعوت کردند؛ چون شراب تمام شد، مادر عیسی بدو گفت، شراب ندارند؛ و در آنجا شش قدح سنگی نهاده بودند که هر یک گنجایش دو یا سه کیل داشت. عیسی بدیشان گفت، قدح‌ها را از آب پر کنید؛ و آن‌ها را لبریز کردند. پس بدیشان گفت: الآن بردارید و به نزد رئیس مجلس ببرید. پس بردند؛ و چون رئیس مجلس آن آب را که شراب شده بود...[۳]»
همچنانکه می‌بینیم طبق این فراز سراسر کذب، حضرت عیسی(علیه‌السلام) فردی معرفی شده که در مجلس شراب شرکت کرده و حتی با تمام شدن شراب دست به کار شده و از نیروی الهی خویش برای تولید شراب استفاده کرده است. ماجرایی که بر خلاف کتاب مقدس و دستورات خداوند به حضرت هارون(علیه‌السلام) است. دو متنی که کاملاً با یکدیگر متناقض است. حال باید گفت اگر این تناقض گویی در کتاب مقدس نشان تحریف نیست؛ پس گویای چه مسئله‌ای است.

حرمت شراب در قرآن کریم
از آنجا که قرآن تنها کتاب آسمانی تحریف نایافته است؛ مسئله حرمت شراب به روشنی در آن مطرح شده است. خداوند در قرآن این عمل را گناهی بسیار بزرگ معرفی کرده و فرموده است: «یَسْئَلُونَک عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کبِیرٌ وَ مَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُمَا أَکبرُ مِن نَّفْعِهِمَا[بقره/۲۱۹] درباره شراب و قمار، از تو می ‏پرسند، بگو: «در آن دو، گناهی بزرگ، و سودهایی برای مردم است، و گناهشان از سودشان بزرگتر است.» در آیه‌ای دیگر شراب را در مقابل رزق پاک قرار داده و این محصول را ناپاک خوانده و بیان داشته است: «وَ مِن ثَمَرَاتِ النَّخِیلِ وَ الْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَرًا وَ رِزْقًا حَسَنًا[نحل/۶۷] و از میوه ‏هاى درختان نخل و انگور، مسکرات(ناپاک) و روزى خوب و پاکیزه می گیرید.» و شرابخواری را عملی شیطانی معرفی کرده و لزوم دوری و اجتناب از آن را یادآور شده و فرموده است: «یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِنَّمَا الخَمْرُ وَ الْمَیسرُ وَ الأَنصاب وَ الأَزْلَامَ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشیطنِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ[مائده/۹۰] ای کسانی که ایمان آورده‏ اید، شراب و قمار و بت‌ها و تیرهای قرعه پلیدند. از عمل شیطان هستند. پس، از آنها دوری گزینید، باشد که رستگار شوید.» این آیات به روشنی حرمت شراب را در قرآن یادآور شده و ذکر کرده است.

حکم شراب از واقعیت تا تحریف
همچنانکه دیده شد در تورات، انجیل و قرآن دلایلی مبنی بر حرمت شراب وجود دارد. در احادیث و روایات نیز می‌بینیم که این حکم حرمت به تمام ادیان الهی نسبت داده شده است. مثلاً امام رضا(علیه‌السلام) فرمودند: «مَا بَعَثَ‏ اللَّهُ‏ نَبِیّاً قَطُّ إِلَّا بِتَحْرِیمِ‏ الْخَمْرِ وَ أَنْ‏ یُقِرَّ لِلَّهِ‏ بِالْبَدَاء[۴] خداوند هیچ پیغمبری را نفرستاد جز این که حرمت شراب جزء برنامه رسالت بود و شراب از اوّل حرام بود.» بنابراین شواهد می‌توان نتیجه گرفت، مجاز دانستن نوشیدن شراب در برخی از ادیان، نشان از تحریف شدن آن ادیان دارد. تحریف‌هایی که در آیین‌های الهی به دست بشر صورت گرفته است[۵].

کلام آخر
طبق بسیاری از شواهد می‌فهمیم که شرابخواری در یهودیت، مسیحیت و اسلام حرام و ممنوع بوده است و اگر این حکم امروزه از مسیحیت حذف شده، این حذف را باید ناشی از تحریف دانست. تحریفی که پای شراب خواری را به کلیسا باز کرده و آن را با خون مسیح یکسان می‌شمرند. پس نباید در ذهن کسی این پرسش پیش بیاید که چرا در مسیحیت شراب خواری مجاز و در اسلام ممنوع است؟ اصولاً مقایسه یک دین ناب و دست نخورده با دینی تحریف و تغییر یافته کاری نابخردانه و غلط است. چگونه برخی می‌توانند با چنین مقایسه‌ای خُرده بر اسلام بگیرند؟!

*نویسنده: معین شرافتی

پی‌نوشت‌
[۱]- لاویان، ۱۰: ۱۰-۸
[۲]- امثال سلیمان، ۲۰: ۱
[۳]- انجیل یوحنا، ۲: ۱۰-۱
[۴]- : الکافی، کلینى، محمد بن یعقوب، دار الکتب الإسلامیة، تهران‏، ۱۴۰۷ ق‏، ج۱، ص۱۴۸.
[۵]- رک: کانون فساد و بدبختی تا ساحل نجات، ذبیح الله محلاتی، کتاب فروشی اسلامی، تهران، ۱۳۵۴.