عالی نیوز به نقل از اندیشه ها، محسن غرویان٭/ این انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ماهیت دینی و حوزوی داشته است و به همین دلیل سیاست ایران پس از انقلاب با روحانیت پیوند خورده است. رهبری امام خمینی(ره) و کسانی که در مکتب امام خمینی(ره) بوده‌اند در حال حاضر در صحنه هستند و زمام امور سیاسی را به دست دارند.
مقام معظم رهبری و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و دیگر بزرگان روحانی از ارکان انقلاب بوده و هستند. برای پیروزی انقلاب اسلامی در مبارزات شرکت داشته‌اند و پس از آن نیز روحانیون به دنبال امام خمینی وارد سیاست شدند. روحانیون در قوای مختلف حضور فعال دارند. رییس قوه قضاییه مجتهدی است که از طرف رهبری تعیین می‌شود. رییس مجلس می‌تواند روحانی باشد یا نباشد و رییس قوه مجریه نیز توسط مردم انتخاب می‌شود. به هر حال ساز و کار نظام ما از نظر محتوا به گونه‌ای است که روحانیت باید در آن حضور داشته باشد، اما دیدگاه‌ها، جهان‌بینی و سلیقه‌هایی که روحانیون در مسائل سیاسی دارند، متفاوت است. این است که روحانیت اصلاح‌طلب و اصولگرا و معتدل به وجود آمده است. مردم حضور روحانیت را در مسائل سیاسی اجتماعی می‌طلبند. اساتید دانشگاه‌ها، سیاستمداران و نخبگان نیز خواهان حضور روحانیت در سیاست کشور هستند چرا که نفوذ و تاثیر روحانیت در بین مردم زیاد است. در هر دو جناح سیاسی کشور نیز روحانیت محور وحدت بخشی بوده است. روحانیون عالم و سیاستمدار در بین مردم حضور دارند و حرف‌شان حرف دین و اسلام است و به همین دلیل است که تاثیر‌گذاری بیشتری در بین مردم دارند و لذا می‌توانند محور وحدت و اتحاد گروه‌های سیاسی نیز قرار بگیرند. انقلاب ما ماهیت دینی داشته است و مردم هم این انقلاب و نظام را با ولایت فقیه و با اسلام یکی می‌دانند. بنابراین چاره‌ای جز حضور روحانیت در سیاست نیست.
روحانیت باید در صحنه‌های سیاسی اجتماعی حضور داشته باشد و هزینه‌هایش را نیز بپردازد. البته گاهی خطاها و اشتباهاتی صورت می‌گیرد اما فکر می‌کنم که فواید حضور روحانیت در سیاست و قدرت بیش از هزینه‌های آن است. حضور روحانیت به منزله حضور اسلام و دین در بین مردم است. مسائل سیاسی اجتماعی نیز با اعتقادات مردم پیوند خورده است. فایده حضور روحانیت در سیاست این است که انگیزه مردم را برای حضور در تعیین سرنوشت سیاسی بیشتر می‌کند. یک هزینه آن هم این است که مردم می‌گویند بین علمای دین اختلاف افتاده است و خودشان یکدیگر را تخریب می‌کنند. برای جلوگیری از چنین هزینه‌هایی باید رقابت‌های بین روحانیون در حوزه اخلاقیات باشد و خط قرمز‌های اخلاقی شکسته نشود. باید بتوانیم در هر انتخابات یک رقابت دموکراتیک بر اساس رای اکثریت انجام دهیم و نهایتا این مردم باشند که انتخاب کنند. مردم از میان سلایق و دیدگاه‌های سیاسی بین جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا انتخاب کنند. با حفظ اخلاقیات می‌توان یک رقابت خوب بین این دو جناح شکل بگیرد.
٭ استاد حوزه علمیه