
خداوند متعال تعظیم شعائر خود را بر همگان واجب دانسته و آن را نشانه تقوای دل میداند.(سوره حج/32) حفظ دین و نظام دینی در عرصه اجتماع از برترین شعائر الهی است. اکنون که نظام و حکومت ایران، نظامی دینی است حفظ آن بر همگان واجب شرعی است. نظام دینی ایران، مشروعیت سیاسی خود را بر اساس جمهوریت و مردمسالاری دینی بنا کرده است. زمانی که جمهور مردم، نظام حکومتی خود را نظام دینی بخواهد، بقای حکومت دینی تضمین میشود. انتخابات یکی از اساسیترین ابزار برای نمایش جمهوریت و مردم سالاری است بنابراین بر همگان لازم است که در انتخابات حضور یابند تا با مشارکت و حضور حداکثری، نشان دهند که جمهور مردم همچنان این نظام دینی را برای خود میخواهند و از این جهت، روح تازهای به کالبد جمهوری اسلامی میدمند و بقای آن را تضمین، و پایههایش را تحکیم میبخشند.*
قرآن کریم میفرماید: «وَمَن یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوب [حج/32] هرکس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانهی تقوای دلهاست». از ظاهر این آیه چنین برداشت میشود که تعظیم شعائر در نزد خداوند عزوجل، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ زیرا با تقوای درون و صفای جان، ارتباط مستقیم دارد و از آن برمیخیزد. رعایت تقوا، اقتضاء دارد که شعائر الهی همواره اقامه و گرامی داشته شوند.
وظیفه شرعی هر مسلمانی است که در عرصه اجتماعی مشارکت فعالی داشته باشد. هر مسلمان باید در تعظیم شعائر دینی و اسلامی و نیز در تحکیم آنچه که سبب دوام و ثبات دین در جامعه میشود بکوشد. بنابراین، برترین شعائر اسلامی، حفظ دین و نظام اسلامی است. ممکن است کسی بگوید: «مفهوم شعائر در قرآن تنها به چند مصداق _ همانند مناسک حج _ منحصر شده است و چگونه حفظ دین و نظام اسلامی را از شعائر محسوب داشتید؟!»
در جواب باید گفت: مفسرین، مفهوم شعائر را عام گرفتهاند؛ چرا که در آیه مذکور کلمه «شعائر» عام آمده و منتسب به تقوای دل شده است، بنابراین هر چه که مربوط به تقوای دل شود از شعائر الهی است.[1] به علاوه، قرآن آنجا که مصداق شعائر را بیان کرده با تعبیر «مِن» تبعیضیه آورده است[2] یعنی خداوند میخواهد تنها بعضی از مصادیق شعائر را بیان کند نه آنکه مفهوم شعائر را منحصر در آن تعداد مصداق کند. حال، چگونه ما مناسک حج را که فرع و جزئی از دین است از شعائر الهی بدانیم، اما خود اصل دین و حفظ دین و حفظ نظام دینی را از شعائر ندانیم؟! بنابراین بدون شک حفظ دین و نظام دینی از بزرگترین شعائر الهی است.
در عصر حاضر، که انقلاب اسلامی ایران، نظامی دینی است و مشروعیتش را بر اساس جمهوریت و رأی اکثریت به دست آورده، حفظ و تحکیم و تثبیت این نظام، از برترین شعائر الهی است؛ چرا که با حفظ این نظام، دین و مذهب نیز پایدار خواهد ماند.
انتخابات، برترین ابزار برای نشان دادن جمهوریت و مردمسالاریِ نظام دینی ایران است. حضور حداکثری مردم در انتخابات، نشان خواهد داد که مردم ایران، همانند اوایل نظام انقلابی که رای حداکثری به نظام دینی و اسلامی دادند، اکنون نیز خواستار آن هستند که نظام دینی باقی بماند و حکومت، حکومتی دینی باشد.
از طرفی نمایش جمهوریت و مشارکت حداکثری در انتخابات، نظام دینی را تایید و تحکیم میبخشد و حیات تازهای به کالبد نظامی که اساسش را بر جمهوریت و مردمسالاری دینی قرار داده است میدهد و بقای آن را تضمین میکند.
و از آنجا که حفظ دین در عرصه نظام سیاسی و اجتماعی نیز از برترین شعائر الهی است؛ بنابراین میتوان گفت: انتخاباتی که به نظام دینی تحکیم میخشد نیز از شعائر الهی است، لذا تعظیم، حفظ و شرکت در آن، بر همگان واجب است.
وقتی انتخابات یک تکلیف شرعی و عقلی و از شعائر الهی قلمداد شد، تقدس خاصی خواهد یافت که همگان باید در رعایت تقدس آن کوشا باشند و به شرکت در آن ملزم گردند و این وظیفه الهی را انجام دهند.
علاوه این مطلب، حضور حداکثری و نمایش پشتیبانی ملت از نظام، عرصه را بر دشمنان نظام اسلامی تنگ و آنان را مایوس و ناکام و توطئههای آنان را خنثی خواهد کرد، از اینرو اهمیت انتخابات دو صد چندان خواهد شد. عِرق ملی، هرگز اجازه نمیدهد تا انسان بنشیند و دشمنان این ملت بخواهند به مرز و بوم جغرافیایی و فرهنگی و سیاسی و دینی کشور حمله برند و توطئهای علیه آن کنند. عِرق ملی و تلکیف شرعی دو امری هستند که میتوانند مردم را به حضور حداکثری و نمایش مردمسالاری دینی ترغیب کنند.
____________________________
پینوشت
[1]. «و الشعائر هی العلامات الدالة، و لم یقیّد بشیء مثل الصفاء و المروة و غیر ذلک، فکل ما هو من شعائر الله و آیاته و علاماته المذکورة له فتعظیمه من تقوی الله و یشمله جمیع الایات الامرة بالتقوی». تفسیر المیزان، علامه محمد حسین طباطبایی، ج1، ص414، ذیل آیه 165 سوره بقره.
[2]. «إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَهَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ؛ [بقره/158] همانا صفا و مروه از شعائر الهی است».
* نویسنده: مصطفی عباسی هرازی