وبگاه عالی نیوز

احسان محمدی: در انتخابات شورای شهر و روستا (سال 81) در تهران فقط 13 درصد مردم شرکت کردند. یعنی 87 درصد قهر  یا تحریم کردند. هیچ جا از مشروعیت نیفتاد هیچ کس مشروعیت اش را از دست نداد! بلکه آبادگران (تیمی که الان بسیاری از چهره های آن حامی قالیباف و رییسی هستند) پیروز انتخابات شدند. محمود احمدی نژاد را شهردار تهران کردند و جاده برای او هموار شد تا رییس جمهور  شود!... این مهم ترین دستاورد تحریم کنندگان و قهرکنندگان با صندوق رای در طول تاریخ ایران است! از تاریخ  درس اگر نمی گیریم، دست کم عبرت بگیریم!

1. بعضی ها می گویند ما رای نمی دهیم چون این 6 نفر را قبول نداریم.

اینجا زمین است نه آسمان. این 6 نفر هم خاکستری اند. نه فرشته، نه شیطان. درست مثل خود ما. سیاست، هنر بازی کردن با کارت هایی است که در دست داریم نه در رویا. اگر بهترین کارت ها روی میز باشد که پیروز شدن کاری ندارد! به کسی رای بدهیم که روی زمین کارآمدتر از دیگران است. به سیاست مداران و پزشکانی که وعده های بزرگ می دهند اعتماد نکنیم. یادمان نرود که در هیچ جای دنیا فرشته ها نامزد انتخابات نمی شوند. آنها رییس جمهورهای خوبی هم نمی شوند!

2. بعضی ها می گویند ما رای  نمی دهیم چون به قول جورج اورول: «اگر رای دادن چیزی را عوض می کرد، ممنوعش می کردند.»

جورج اورول مال 70 سال پیش بود. ما خودمان سعدی داریم. سعدی علیه الرحمه 700 سال پیش فرمود:

به راه بادیه رفتن، به از نشستن باطل
که گر مراد نیابم به قدر وسع کوشم

ترجمه: به سوی بیابان قدم زدن، بهتر از بیهوده نشستن است که اگر به هدفم نرسم، به اندازه توانم تلاش می کنم.

نکته کم اهمیت!: حالا اگر خواستید جایی اون جمله بالا رو برای خاک تو سر کردن اونایی که رای میدن بگید یعنی خیلی اطلاعات تان بالا است عرض کنم که اون جمله از جورج اورول نیست، از «اِما گُلدمن» آنارشیست مشهور روس است که در اواخر عمر بسیاری از نظراتش را پس گرفت.

3. بعضی ها می گویند ما رای نمی دهیم، این طور خودشون خسته می شن!

فقط یک مثال بزنید که یک سیستم با رای ندادن خودش «خسته شده» کمی آرام تر! اینقدر مبارزه سنگین و قهرمانانه برای تغییر اوضاع کشور اصلا برای پوست تان خوب نیست! بعضی ها می گویند ما رای نمی دهیم، این طور کار یکسره می شود. خرابی چون که از حد بگذرد آباد می گردد! شما وقتی لوله خانه تان می ترکد، سقف ترک بر می دارد یا شیشه می شکند، تعمیرش می کنید یا می گویید ولش کن بذار خراب بشه بریزه رو سرمون خودش آباد می گردد؟! آلمان و ژاپن ویران شده هم خود به خود آباد نشدند، مردم شان به جای قهر و نفرین و انتظار معجزه برای آباد کشورشان مشارکت کردند.

4. بعضی ها می گویند شما که رای می دهید حتما چیزی گیرتون میاد!

ایران، خوب یا بد، زشت یا زیبا امروز در دست ماست، باید آن را اندکی بهتر به فرزندان مان تحویل دهیم. لبخند آنها و زیستن در یک ایران دور از جنگ و نفرت مهم ترین چیزی است که «گیر» ما می آید.

5. بعضی ها می گویند رای نمی دهم چون رییس جمهور تاثیری در زندگی ما ندارد.

همسایه شما اگر شلوغ، بی فرهنگ، بی مبالات و کثیف باشد روی 80 درصد کیفیت زندگی شما تاثیر می گذارد آن وقت رییس جمهور ندارد؟

6. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم، چون توی این کشور دموکراسی وجود ندارد.

ایران سرزمینی است که در غرب آن داعش مردم را زنده زنده توی قفس می سوزاند، در شرق اش پشمینه پوش های طالبان به روی دختران اسید می پاشند که به مدرسه نروند، در جنوب آن کشورهای عربی هنوز  دست شان از خون ما در جنگ 8 ساله سرخ است، در شمال آن خرس روسیه مثل همیشه در طول تاریخ آماده بلعیدن مان است... ما در قلب خاورمیانه زندگی می کنیم نه دامنه های آلپ. اینجا سوییس نیست. دموکراسی را هیچ فروشگاهی بسته بندی شده نمی فروشد. هیچ حکومتی به مردم دموکراسی «نمی دهد». دموکراسی آموختنی است و صندوق رای یک نشانه از دموکراسی. با آن قهر نکنیم.

7. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم، چون به قول مارک تواین «آنجا که آزادی نیست، اگر رای دادن چیزی را تغییر می داد، اجازه نمی دادند که رای بدهید!»

او فقط همین یک جمله را نگفته، نقل می کنند که گفته است: «بیست سال بعد، بابت کارهایی که نکرده ای بیشتر افسوس می خوری تا بابت کارهایی که کرده ای. بنابراین، روحیه تسلیم پذیری را کنار بگذار، از حاشیه امنیت بیرون بیا، جست و جو کن، بگرد، آرزو کن و کشف کن». فراموش نکنیم که سال 84 احمدی نژاد مدیون کسانی نبود که به او رای دادند، مدیون کسانی شد که اصلا رای ندادند!!

8. بعضی ها می گویند آقا عمر من کفاف نمیده به درست شدن این کشور، برم رای بدم که چی بشه؟
در طول تاریخ 2500 ساله ایران، هزاران نفر برای دفاع از این آب و خاک به جنگ رفتند، با این پیش فرض که شاید کشته شوند و هرگز برنگردند. اگر امروز ایران وجود دارد مدیون کسانی است که برای آن کاری کردند نه آنها که فقط برای منافع خودشان و اینکه عمر من کفاف نمی دهد با آن قهر کردند.

9. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم تا اینها مشروعیت شون رو از دست بدن!

در انتخابات شورای شهر و روستا (سال81) در تهران فقط 13 درصد مردم شرکت کردند. هیچ کس مشروعیت اش را از دست نداد! بلکه آبادگران (تیمی که الان بسیاری از چهره های آن حامی قالیباف و رییس هستند) پیروز انتخابات شدند. محمود احمدی نژاد را شهردار تهران کردند و جاده برای او هموار شد تا رییس جمهور شود!... این مهم ترین دستاورد تحریم کنندگان و قهرکنندگان با صندوق رای در طول تاریخ ایران است! از تاریخ درس اگر نمی گیریم، دست کم عبرت بگیریم!

10. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم چون از قبلی ها خیری ندیدیم.

ممکن است از قبلی ها «خیری» ندیده باشید اما قطعا از کم سوادی، فقدان مدیریت و ماجراجویی برخی از آن ها «شر» دیده اید! با رای ندادن جاده را دوباره برای افرادی که پست ریاست جمهوری را زمین تمرین و بازی مدیریت می کنند هموار می کنید. با رای ندادن «خیر» شما دقیقا به همان ها می رسد!

11. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم، تا صدای اعتراضمان را به گوش دنیا برسانیم!...

واقعا فکر می کنید در دنیای که داعش مثل گوسفند سر آدم ها را می برد، در آفریقا قبیله ها با تبر همدیگر را می کشند، ماهی های اقیانوس از خوردن گوشت تن بچه های مهاجر چاق شده اند، در بخش هایی از سوریه مردم به خوردن گوشت سگ و گربه روی آوردند و دبیر کل سازمان ملل در مقابل این فجایع تنها به «ابراز نگرانی» کفایت می کند اصلا کسی به رای ندادن شما فکر هم می کند؟!

12. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم چون ما با سیاست کار نداریم!...

شما با سیاست کار نداشته باشید سیاست با شما کار دارد. این سیاست است که تعیین می کند شما چه بخورید یا نخورید، چه موسیقی گوش کنید یا نکنید، چه فیلمی ببینید یا نبینید، حق حضور در ورزشگاه برای دیدن یک مسابقه ورزشی داشته باشید یا نداشته باشد... واقعا فکر می کنید با رای ندادن سیاست با شما کار نخواهد داشت؟!

13. بعضی ها می گویند رای نمی دهیم چون نمی خواهیم سفیدی شناسنامه مان از بین برود!...

خسته می شوید از این همه عملیات شجاعانه چریکی! شناسنامه تان مهر بخورد ایراد دارد اما به واسطه عملکرد برخی روحتان، ذهن تان و سرمایه های مادی و معنوی تان سیاه شود ایرادی ندارد؟!

منبع: هفته نامه امید جوان