زندگی انسان میدان مبارزه میان دو ولایت است، ولایت الله و ولایت شیطان.
«اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُماتِ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ [بقره/257] خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده اند آنها را از ظلمتها، به سوی نور بیرون می‌برد. (اما) کسانی که کافر شدند، اولیای آنها طاغوتها هستند که آنها را از نور، به سوی ظلمتها بیرون می برند، آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند.»
این ما هستیم که باید مشخص کنیم در این میدان مبارزه، زیر کدام پرچم رفته و عَلم کدام ولایت را بدوش بگیریم. بهمین دلیل رمضان تمرینی است برای انتخاب راه. ماهی که تمرین بندگی، عبد بودن است، بشرطی که بدانیم باید به کجا برویم و کجا استعداد خود را هزینه کنیم.
امام خمینی در اینکه ماه رمضان می تواند برای انتخاب راه، راهگشا باشد، می‌فرمایند:
«انسان خودش را اصلاح کند در ماه رمضان، ما محتاج به اصلاح هستیم، محتاج به تهذیب نفس هستیم، تا آن دم آخر ما محتاجیم. پیغمبرها هم محتاجند. انبیاى بزرگ هم محتاجند، منتها آنها احتیاج خودشان را فهمیده‌اند و دنبالش عمل کردهاند و ما از باب اینکه حجاب داریم نتوانستیم بفهمیم و به تکالیف خودمان عمل نکردیم... و مبارک بودن به این است که بنابر این بگذارید که به تکالیف خدا عمل کنید.» (صحیفه امام خمینی، ج18، ص480)
حضرت امام خمینى، صحیفه امام، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى، تهران، ج18، ص48