پس از آنکه دولت آمریکا، تحریمهای اقتصادی خود در طول سالهای جنگ تحمیلی را کافی ندید، به فکر این افتاد که دامنه این تحریم ها را وسعت داده و جمهوری اسلامی ایران را در جهان منزوی سازد.
از این رو، بیل کلینتون، رییس جمهور وقت آمریکا در پانزدهم اردیبهشت ماه 1374 ش، با مستمسک قرار دادن این که عملکرد ایران، باعث تهدید علیه صلح و امنیت کلیه ملتهاست؛ ایران همچنان از تروریسم بین المللی حمایت میکند؛ روند صلح خاورمیانه را به مخاطره می افکند و به دنبال دستیابی به سلاحهای کشتار جمعی است تحریمهایی علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال نمود.
ممنوعیت صادرات کالا و تکنولوژی و خدمات به ایران، ممنوعیت هرگونه معامله با ایران، ممنوعیت سرمایه گذاریهای جدید از طرف آمریکاییان با ایران، ممانعت شرکتهای آمریکایی از فراهم آوردن تسهیلات برای شرکتهای تحت کنترل آمریکا که با ایران معامله می کنند، از جمله موارد این تحریم بود.
علی رغم گستردگی این تحریم و تحریمهای بعد، آمریکا هیچگاه به هدف خود که همان به زانو درآوردن دولت و ملت انقلابی ایران و منزوی کردن جمهوری اسلامی است، نائل نشد و در طول سالیان بعد، ایران به عنوان یکی از کشورهای در حال رشد و مطرح در عرصه های منطق های و بین المللی عنوان گردیده است.