حضور آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در دانشگاه امیرکبیر برای شرکت در مراسم بزرگداشت مقام استاد، صرف‌نظر از حواشی و شعارهای دو گروه مخالف، از زاویه نوع تعامل رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام با افکار عمومی و جوانان دارای اهمیت زیادی دانسته شده است.
عالی نیوز به نقل از گزارش «تابناک»، عده‌ای مهم‌ترین ویژگی حضور روز دوشنبه هاشمی رفسنجانی در دانشگاه امیرکبیر را خروج وی از قامت یک مقام رسمی و حضور در یک دانشگاه به عنوان یک شخص حقیقی دانسته‌اند. به زبان دیگر، روز دوشنبه هاشمی رفسنجانی به عنوان رئیس مجلس، رئیس‌جمهور، رئیس مجلس خبرگان و یا رئیس مجمع تشخیص در دانشگاه حاضر نشده بود، بلکه به عنوان یک شخصیت حقیقی مهمان دانشجویان و اساتید دانشگاه امیرکبیر بود.
از نظر این عده، جنس حضور هاشمی در دانشگاه امیرکبیر از جنس حضور چهره‌های اصلاح‌طلبی مانند اصغرزاده، عارف و یا ابتکار در دانشگاه است و تنها تفاوت آن، وزن بیشتر هاشمی است.
هرچند این ادعا رگه‌هایی از واقعیت را در دل خود جای داده نمی‌توان فراموش کرد که از گذر هاشمی رفسنجانی از قامت یک دولتمرد به چهره یک بازیگر سیاسی خطرپذیر نزدیک به ده سال می‌گذرد.
در آخرین روزهای خرداد ۱۳۸۴ و در میانه انتخابات دور اول و دوم ریاست جمهوری که در نهایت به پیروزی محمود احمدی‌نژاد منجر شد، هاشمی رفسنجانی به تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران رفت و در نمایی دراماتیک، یکی از حاضران اجازه یافت در بالای سن در کنار هاشمی رفسنجانی بنشیند.
از همان روز مرزی که اکنون عده‌ای مدعی فرو ریختن آن هستند، فرو ریخته بود. فیلم تبلیغاتی هاشمی در همان سال و همنشینی عده‌ای از جوانان با مرد مقتدر صحنه سیاست ایران، جلوه دیگری از این واقعیت بود.
فراگیری فضای سیاسی خاص بعد از پیروزی احمدی‌نژاد در دانشگاه‌ها که بعدا با حوادث بعد از انتخابات سال ۸۸ تشدید هم شد، مانع از حضور پررنگ هاشمی رفسنجانی در بین دانشجویان بود.
رئیس مجمع تشخیص مدتی بعد از تریبون نماز جمعه تهران نیز فاصله گرفت و نشر خاطرات و به حضور پذیرفتن مهمانان داخلی و خارجی ابزار حضور هاشمی در صحنه سیاست ایران شد.
۲۱ اردیبهشت ۹۲ بود که هاشمی رفسنجانی در آخرین دقایق مهلت قانونی ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری و بازگشت به رسمی‌ترین موقعیت‌های سیاسی وارد صحنه شد، ولی تنها چند روز بعد با مانع شورای نگهبان مواجه شد.
از آن روز به بعد، مبارزه واقعی و البته در مواردی خیال‌پردازی در‌باره حضور یا عدم حضور هاشمی رفسنجانی در جایگاه‌های رسمی شکل دیگری به خود گرفت. دانشجویانی که روز گذشته به حضور هاشمی در دانشگاه امیرکبیر معترض بودند، نمادهای جریانی سیاسی هستند که خواهان به حداقل رساندن تأثیرگذاری و حضور سیاسی هاشمی رفسنجانی هستند.
احساس وجود چنین ایده‌ای، در مواردی باعث واکنش شدید حامیان و نزدیکان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز شده است. نمونه این واکنش‌ها را می‌توان در جریان اعتراضات به پخش نشدن سخنرانی هاشمی رفسنجانی در همایش بزرگداشت همسر امام (ره) مشاهده کرد؛ اعتراضاتی که تلویزیون را واداشت ۹ روز پس از آن همایش، بخشی از سخنان آیت‌الله را پخش کند تا بعد از سال‌ها هاشمی به تلویزیون بر‌گردد.
مقایسه حضور هاشمی رفسنجانی در دانشگاه تهران در خرداد ۸۴ با حضور هاشمی رفسنجانی در دانشگاه امیرکبیر در اردیبهشت ۹۴ تغییرات قابل توجهی در صحنه سیاست و دانشگاه را نیز نشان می‌دهد.
از نظر این عده، جنس حضور هاشمی در دانشگاه امیرکبیر از جنس حضور چهره‌های اصلاح‌طلبی مانند اصغرزاده، عارف و یا ابتکار در دانشگاه است و تنها تفاوت آن، وزن بیشتر هاشمی است.
هرچند این ادعا رگه‌هایی از واقعیت را در دل خود جای داده نمی‌توان فراموش کرد که از گذر هاشمی رفسنجانی از قامت یک دولتمرد به چهره یک بازیگر سیاسی خطرپذیر نزدیک به ده سال می‌گذرد.
در آخرین روزهای خرداد ۱۳۸۴ و در میانه انتخابات دور اول و دوم ریاست جمهوری که در نهایت به پیروزی محمود احمدی‌نژاد منجر شد، هاشمی رفسنجانی به تالار شهید چمران دانشکده فنی دانشگاه تهران رفت و در نمایی دراماتیک، یکی از حاضران اجازه یافت در بالای سن در کنار هاشمی رفسنجانی بنشیند.
از همان روز مرزی که اکنون عده‌ای مدعی فرو ریختن آن هستند، فرو ریخته بود. فیلم تبلیغاتی هاشمی در همان سال و همنشینی عده‌ای از جوانان با مرد مقتدر صحنه سیاست ایران، جلوه دیگری از این واقعیت بود.
فراگیری فضای سیاسی خاص بعد از پیروزی احمدی‌نژاد در دانشگاه‌ها که بعدا با حوادث بعد از انتخابات سال ۸۸ تشدید هم شد، مانع از حضور پررنگ هاشمی رفسنجانی در بین دانشجویان بود.
رئیس مجمع تشخیص مدتی بعد از تریبون نماز جمعه تهران نیز فاصله گرفت و نشر خاطرات و به حضور پذیرفتن مهمانان داخلی و خارجی ابزار حضور هاشمی در صحنه سیاست ایران شد.
۲۱ اردیبهشت ۹۲ بود که هاشمی رفسنجانی در آخرین دقایق مهلت قانونی ثبت نام برای انتخابات ریاست جمهوری و بازگشت به رسمی‌ترین موقعیت‌های سیاسی وارد صحنه شد، ولی تنها چند روز بعد با مانع شورای نگهبان مواجه شد.
از آن روز به بعد، مبارزه واقعی و البته در مواردی خیال‌پردازی در‌باره حضور یا عدم حضور هاشمی رفسنجانی در جایگاه‌های رسمی شکل دیگری به خود گرفت. دانشجویانی که روز گذشته به حضور هاشمی در دانشگاه امیرکبیر معترض بودند، نمادهای جریانی سیاسی هستند که خواهان به حداقل رساندن تأثیرگذاری و حضور سیاسی هاشمی رفسنجانی هستند.
احساس وجود چنین ایده‌ای، در مواردی باعث واکنش شدید حامیان و نزدیکان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز شده است. نمونه این واکنش‌ها را می‌توان در جریان اعتراضات به پخش نشدن سخنرانی هاشمی رفسنجانی در همایش بزرگداشت همسر امام (ره) مشاهده کرد؛ اعتراضاتی که تلویزیون را واداشت ۹ روز پس از آن همایش، بخشی از سخنان آیت‌الله را پخش کند تا بعد از سال‌ها هاشمی به تلویزیون بر‌گردد.
مقایسه حضور هاشمی رفسنجانی در دانشگاه تهران در خرداد ۸۴ با حضور هاشمی رفسنجانی در دانشگاه امیرکبیر در اردیبهشت ۹۴ تغییرات قابل توجهی در صحنه سیاست و دانشگاه را نیز نشان می‌دهد.
در خرداد ۸۴، جمعیتی پای سخنرانی انتخاباتی هاشمی نشسته بودند که انتظار داشتند، هاشمی آن‌ها را از افتادن در دام فاشیسم نجات دهد؛ ادعایی که حتی رسانه‌های دولتی آن زمان نیز در‌باره احمدی‌نژاد مطرح می‌کردند و اکنون در اردیبهشت ۹۴، صرف‌نظر از آنهایی که با خوشحالی پای سخنان هاشمی رفسنجانی نشسته‌اند، در بیرون سالن سخنرانی، دو گروه از دانشجویان، التهاب بر سر حضور یا عدم حضور هاشمی در دانشگاه را تا تند‌ترین درگیری‌های لفظی پیش بردند.