رودلْفْ دیزِل، مخترع آلمانی در 18 مارس 1858م به دنیا آمد. وی بخشی از زندگی خود را در فرانسه، انگلستان و سپس آلمان گذراند و در دانشگاه مونیخ به تحصیل پرداخت. دیزل در حین تحصیل متوجه شد که نود درصد انرژی حاصل از سوخت زغال سنگ در ماشینهای بخار و همین مقدار انرژی به دست آمده از سوخت بنزین در موتورهای احتراقی تلف میشود و تنها ده درصد باقیمانده به مصرف میرسد. از این رو، وی از آن زمان به ساخت دستگاهی اندیشید که بیشترین بازدهی و کمترین میزان تلف شدن انرژی را داشته باشد. وی پس از سالها تلاش، سرانجام در 5 اوت 1895م توانست موتوری اختراع نماید که با فشردن هوا، حرارت زیادی در حدود 500 درجه سانتیگراد تولید مینمود. در موتور دیزل که با گازوئیل کار میکرد، قبل از ورود گازوئیل به موتور، هوا باید گرم شود و سپس سوخت در سیلندر پراکنده گردد. این موتور به دستگاه سردساز مجهز میشود تا بتوان آن را تا دمای بالایى رسانید. همچنین سرعت و نیروی موتور با تغییر دادن مقدار سوخت تزریقی تنظیم میشود. تا سال 1900م، از این موتور استفاده نشد و با این حال، دیزل این موتور را کامل کرد و با پیشرفت و تکامل تکنیکی موتور آن، این دستگاه به عنوان اولین موتور قابل حرکت با کاربردهای وسیع و گسترده شهرت یافت.