فلمینگ پزشک و محقق انگلیسی این ماده شفابخش را از کپک‌هایی به‌دست آورد که در محیط کشت طبی برای رشد میکرب استافیلوکوک مهیا کرده بود. سر الکساندر فلمینگ پزشک و کاشف معروف انگلیسی در ۶ اوت ۱۸۸۱م در خانواده ای کشاورز در شهر لاچفیلد فارم در غرب اسکاتلند به‌دنیا آمد. او پس از طی تحصیلات متوسطه راهی لندن شد و به‌همراه برادرش به کار مشغول گردید. با این حال از سن بیست سالگی تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و پس از پنج سال موفق به اخذ مدرک پزشکی شد. فلمینگ پس از آن وارد تحقیقات پزشکی شد و به مطالعات میکروب شناسی علاقه مند گردید. او در جریان جنگ جهانی اول، در بهداری ارتش انگلیس به خدمت مشغول بود. فلمینگ در آن مدت متوجه شد که عده زیادی از سربازان درنتیجه عفونت زخم می میرند و این امر باعث تأثر و وحشت در او شد. فلمینگ مشاهده می کرد که حتی بهترین وسائلی که علم جراحی در آن زمان فراهم آورده است، قادر نیست بیماران مبتلا به عفونت را از مرگ نجات دهد. وی از همان زمان مصمم شد تمام عمر خود را در راه تحقیق و مطالعه درباره باکتری معمولی که موجب عفونت زخم می شود، صرف کند. درنهایت، ده سال پس از پایان جنگ، در چهارم اکتبر ۱۹۲۸م، یک اتفاق تصادفی و یک مطالعه دقیق و موشکافانه باعث شد که فلمینگ برای از بین بردن باکتریهای تولیدکننده عفونت زخم، موفق به کشف پنیسیلین گردد که برای بافتهای انسانی اثرات نامطلوبی در پی نداشت. این کشف در تاریخ طب بی نظیر بود و نشان می داد که نتایج ناشی از آن، انقلابی در تاریخ پزشکی به‌وجود خواهد آورد. پنی سیلین بدان‌صورت که فلمینگ کشف کرد کاربردی نداشت؛ تا اینکه یازده سال بعد در سال ۱۹۳۹م با کمک دو دانشمند میکروب‌شناس و زیست‌شناس به نامهای هوارد فلوری و ارنست چین، این آنتی‌بیوتیک به‌صورت داروی ضد عفونت عرضه شد. در طی جنگ جهانی دوم، آنتی بیوتیکها کاربرد وسیعی پیدا کردند و جان میلیونها نفر را نجات دادند. فلمینگ، ۱۷ سال پس از کشف پنی سیلین، در سال ۱۹۴۵م، به دریافت جایزه نوبل پزشکی نائل آمد و به لقب بهترین خدمتگزار کشور مفتخر گردید. سر الکساندر فلمینگ سرانجام در یازدهم مارس ۱۹۵۵م در سن ۷۴ سالگی درگذشت.