اتحادیه یا جامعه عرب، اتحادیه ای است که به پیشنهاد ملک فاروق پادشاه وقتِ مصر و با امضای پیمانی توسط دولتهای سوریه، عراق، اردن، عربستان، مصر و یمن در 22 مارس 1945م به وجود آمد. طرح تأسیس این اتحادیه در اجلاسی که در 25 سپتامبر 1944م در بندر اسکندریه مصر تشکیل شد به تصویب رسیده بود و هدف از تشکیل این اتحادیه، حفظ تمامیت ارضی و استقلال کشورهای عضو و برقراری همکاری نزدیک سیاسی، اقتصادی و فرهنگی میان اعضا بوده است. در نخستین کنفرانس این اتحادیه، نمایندگانی از اعراب فلسطین هم شرکت داشتند و هدف اتحادیه نیز بیشتر مبارزه با فکر تشکیل یک دولت یهودی در فلسطین بود. پس از تشکیل رژیم صهیونیستی و وقوع جنگهای اعراب و اسرائیل، اتحادیه عرب با هدف مبارزه با این رژیم و احقاق حقوق فلسطینی ها به فعالیت خود ادامه داد ولی با بروز اختلاف بین خود کشورهای عربی، جلسات این اتحادیه بیشتر به بحث و گفتگو درباره مسائل مورد اختلاف اعراب اختصاص یافت. پس از چندی کشورهای عربی لیبی، سودان، تونس، مغرب، الجزایر، بحرین، جیبوتی، کویت، لبنان، موریتانی، عمان، قطر، سومالی، امارات متحده عربی و سازمان آزادی بخش فلسطین نیز به این اتحادیه پیوستند و اتحادیه عرب با بیش از بیست کشور عربی، کار خود را ادامه داد. در سال 1950، تعدادی از اعضای اتحادیه، یک قرارداد امنیت جمعی امضا کردند و در 1962م این اتحادیه تصمیم به ایجاد یک فرماندهی نظامی مشترک گرفت. اما همکاریهای نظامی در اتحادیه عرب، عملاً تحقق نیافت و کشورهای خط مقدم نبرد با رژیم صهیونیستی در جنگهای خود با این رژیم تنها ماندند. در سال 1979م به دنبال امضای قرار داد جداگانه صلح بین مصر و رژیم صهیونیستی در کمپ دیوید، مصر که خود بنیانگذار اتحادیه عرب بود، از این سازمان اخراج شد و مقر اتحادیه عرب از قاهره به تونس انتقال یافت. ده سال بعد در سال 1989م، مصر مجدداً به عضویت اتحادیه پذیرفته شد و با توجه به این واقعیت که در سیاست مصر نسبت به اسرائیل تغییری حاصل نشده است، پذیرش مجدد مصر به عضویت اتحادیه عرب را میتوان به عنوان عقب گرد سیاست اتحادیه عرب در قبال رژیم صهیونیستی تلقی نمود. اتحادیه عرب علی رغم در اختیار داشتن سرزمینهای وسیع و ثروت و منابع انبوه خدادادی، نقش چندان مهمی در سیاستهای کلان جهان ندارد و در بسیاری از مسائلی که حتی به خود جامعه عرب مربوط می شود منفعلانه عمل می کند. علاوه بر این، وجود اختلافات متعدد در داخل اتحادیه عرب، مانع از مطرح شدن این اتحادیه به عنوان نهادی قدرتمند و صاحب نفوذ در منطقه و جهان شده است.