به نام خدا
سی سخت من شهر برآمده از آبرو وفرهنگ ما
آدمهای زبده در اوج بحران و سختی ها شناخته می شوند
سی سخت اولین بارش نیست بحرانی می شود وزلزله ای؛
گورهای کشف شده و آثار زیر خاک و روی خاک نشان می دهد گذشته گان ما طعم تلخ سخت بیماری های لاعلاج آن زمان اعم از وبا وحصبه و ساس و یا ناملایمات زمینی چون زلزله وسیل و آتش سوزی را چشیده اند
اما نشنیده وندیده و به یاد ندارد تاریخمان، که حمله برده باشند بر کاسه آشی از دیگران یا یورش برند بردانه ی ماشی آنها حاضر بودند بمیرند از سرما یا بسوزند در گرما و یا فراموش شوند در انبوه آوار و خرابه اما مناعت طبعشان یا سخاوت دستشان لکه ی بدنامی ببینند
فرهنگی ساختند بس آوازه ای و نامی خلق کردند پر از اندیشه وافکار تازه ای سکه می ساختند با مهر مشابهه و جمجمه عمل می کردند چون سینوهه ی مصری و آب روان کردند در لوله های خاکی بدون کوچکترین شکاف یا ریزه چاکی جدول آب چون رگهای آورنده ی جان بر پیکر دنا حفر می کردند و درختها در دل صخره ها بنیان نهادند. وامروز هم بناهاشان لرزید اما اصالت وبنیانشان هرگز.
امروز خانه هایشان فروریخت ولی آبرو و فرهنگشان ماندگار
و اگر هم جایی تیغی برآمد تا ببرد گلوی این تمدن وفرهنگ را؛ یا ندانسته زخام جوانی بوده یا کسی که ازبیرون آمد تا بگیرد انبوه ماهی ازاین آب گل آلود یا غبار برخاسته از فرو ریزش دیواری .
فرهنگ مثل باد نمی آید که مانند باد برود فرهنگ نتیجه یه عمر کار شرعی و اخلاقی وانسانی کردن است
و متحد وهم صدا از این مایه آبرو و قوام تاریخمان دفاع خواهیم کرد واجازه نمی دهیم بازیچه ی این و آن شود
پاس می داریمت ای همه چیزمان
حفاظتت می کنیم ای نشان جاودانه مان
و برایت می میریم تا یک تار مویت که تارپود آبرو یمان هست را ز دست ندهیم
جاودانه باد سی سخت
با فرهنگ وبا نام ونشانمان
فروردین ١٤٠٠
زلزله وزایش ورویش دوباره
فرزند کوچکتان
سید عبدالصمد رضایی
از هرکه نشر میدهد و یا تایید همینجا تشکر فراوان