محمد حسنی مبارک سیاستمدار مصری در 4 مه 1928م به دنیا آمد و در 20 سالگی از آکادمی نظامی مصر فارغالتحصیل شد. او سپس وارد نیروی هوایى گردید و در سال 1950م با انورسادات آشنا شد. مبارک در سال 1969م به فرماندهی ستاد نیروی هوایى مصر رسید و پس از چندی فرمانده نیروی هوایى این کشور شد. سادات در سال 1975 مبارک را به علت این که بالقوه یک تهدید سیاسی به شمار نمی رفت، به عنوان معاون خود برگزید و در سالهای بعد نیز مسئولیت ها و اختیارات بیشتری به او محول نمود. سادات که در آن زمان، خود بیشتر روی مسائل مهم سیاست خارجی مصر از جمله صلح با رژیم صهیونیستی کار می کرد، مسائل داخلی را به مبارک واگذار کرده بود. محمد حسنی مبارک سرانجام در پی ترور سادات در ششم اکتبر 1981م به ریاست جمهوری رسید. و در اولین اقدام، عاملان ترور سادات را به شهادت رساند. مبارک با سیاست خاص خود، موفق شد بدون آن که در نزدیکی هر چه بیشتر به رژیم صهیونیستی کمترین تردیدی به خود راه دهد، کلیه دولتهای عرب را که به سبب پیمان کمپ دیوید، با رژیم سادات قطع رابطه کرده بودند، ترغیب به برقراری مجدد رابطه نماید. وی مقر اتحادیه عرب را که در پی انعقاد این پیمان از قاهره به تونس انتقال یافته بود مجدداً در سال 1990م به قاهره بازگردانید. مبارک که با فشار فزاینده و خرد کننده سیاسی نیروهای اسلامی در داخل کشور خود روبرو بود، تلاش می کرد تا به عنوان ژاندارم غرب در منطقه شاخ افریقا، خاورمیانه عربی و حتی خلیج فارس، حمایت هرچه بیشتری برای حفظ رژیم خود کسب نماید. او همچون امریکا و وابستگانش در غرب و منطقه، در ارتباط با جمهوری اسلامی ایران، معتقد به نرمش و ضربه متناوب بود و لذا ضمن کوشش برای برقراری روابط سیاسی با ایران، آن را خطری بزرگ می دانست که باید در سایه همکاری های نظامی اعراب مهار شود. حسنی مبارک در طول سالیان زمامداری خود، به عنوان نزدیکترین یار امریکا و غرب در خاورمیانه، کمکهای اقتصادی و نظامی و مالی فراوانی را از آنها دریافت کرد.