ژنرال اسحاق رابین، نخست وزیر پیشین رژیم صیهونیستی در سال 1922م در بیت المقدس به دنیا آمد. پدرش از جمله یهودیانی بود که در حین جنگ جهانی اول از روسیه به فلسطین مهاجرت نمود. وی پس از اتمام تحصیلات اولیه، در 18 سالگی به گروه های تروریستی صهیونیستی پیوست و در اولین جنگ اعراب و اسرائیل در سال 1948م حضوری فعالانه داشت. رابین از آن پس در ارتش باقی ماند و در جنگ دوم اعراب و اسرائیل در سال 1956 فرمانده نیروهای شمالی بود. او در سال 1960 جانشین ریاست ستاد ارتش و در 1962 ریاست ستاد ارتش اسرائیل را به عهده گرفت. رابین، بانی جنگ سوم اعراب و اسرائیل و طراح حمله هوایى اسرائیل به پایتخت کشورهای عرب در سال 1967 بود. وی بعدها سفیر اسرائیل در امریکا، نماینده پارلمان و وزیر کار در زمان نخست وزیری خانم گلدا مایر شد، تا اینکه پس از کناره گیری مایر در سال 1974م به نخست وزیری دست یافت، اما بر اثر یک رسوایى مالی، در سال 1977م مجبوربه استعفا شد. وی سپس بار دیگر وارد مجلس شد و عاقبت در سال 1992 به نخست وزیری رژیم صهیونیستی انتخاب گردید. اسحاق رابین عزم جدی برای همکاری نزدیک و مستمر نظامی و سیاسی با امریکا داشت تا اعراب را بترساند و از آنها امتیاز بگیرد. دوران نخست وزیری رابین با مذاکرات مستقیم اعراب و رژیم صهیونیستی مقارن گردید. این مذاکرات توانست تا حد زیادی قبح سازش با رژیم اشغالگر قدس را نزد دولتهای عرب از بین ببرد. رابین در دوران نخست وزیری خود دست یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین را پس از سه دهه دشمنی، فشرد؛ با شاه اردن علناً پیمان دوستی منعقد کرد و با سوریه و لبنان، وارد مذاکرات مستقیم صلح شد. همچنین در دوران زمامداری رابین، تحریم اقتصادی چهل و چند ساله شش کشور عرب شورای همکاری خلیج فارس نیز خاتمه یافت. اگر چه این اتفاقات مرهون شرایط خاص پس از بحران اشغال کویت توسط عراق و جنگ نفت بود، ولی در نظام رهبری اسرائیل به عنوان پیروزی حزب متبوع رابین شناخته شد. سرانجام اسحاق رابین، این عنصر فاسد رژیم غاصب صهیونیستی در 4 نوامبر 1995م توسط یک یهودی افراطی به ضرب گلوله در 73 سالگی به هلاکت رسید.