در تاریخ 26 ژوئیه 1956م، جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر، کانال سوئز را که از دهه های پایانی قرن نوزدهم در مالکیت یک شرکت انگلیسی و فرانسوی بود، ملی اعلام کرد و به دنبال آن، نیروهای مصر اداره کانال را بر عهده گرفتند. این امر با عکس العمل شدید رژیم صهیونیستی و دولت فرانسه و انگلستان روبرو شد. ازاین رو، پس از برگزاری نشستی مشترک، تصمیم به حمله به خاک مصر گرفتند. با تجاوز نیروهای نژادپرست صهیونیستی به شبه جزیره سینا در 29 اکتبر 1956م و حمله چتربازان انگلیسی و فرانسوی به منطقه کانال سوئز در دو روز بعد از آن، جنگ کانال سوئز آغاز شد. این تجاوزات، در سراسر جهان با نفرت و انزجار روبرو شد و حتی در فرانسه و انگلیس نیز مخالفتهای زیادی ایجاد کرد. در پنجمین روز جنگ، دولت شوروی هم از موقعیت استفاده کرد و به مجارستان حمله برد که سازمان ملل هر دو تجاوز را محکوم نمود. در این میان، مصری ها با غرق کردن چند کشتی در طول کانال سوئز، این شاهراه دریایى را مسدود ساختند. نیروهای متجاوز، سرانجام تحت فشار امریکا به تصمیمات سازمان ملل گردن نهادند و عملیات نظامی را که به جنگ سوئز و جنگ صد ساعته نیز شهرت یافت، در پنجم نوامبر 1956م متوقف کردند. پس از آن، نیروهای حافظ صلح ملل متحد از نیمه نوامبر 1956م در طول کانال سوئز مستقر شدند و عملیات تخلیه قوای متجاوز از خاک مصر تا روز 22 دسامبر پایان یافت. ناکام ماندن بریتانیا، فرانسه و رژیم صهیونیستی در رسیدن به اهدافشان در این جنگ موجب تحکیم جایگاه سیاسی عبدالناصر در جهان عرب شد و این خود، سبب تقویت جبهه ضد صهیونیستی گردید.