کشتار تعدادی از جوانان فلسطینی در هشتم دسامبر 1987م توسط نیروهای ارتش رژیم صهیونیستی، موجب خشم و نفرت مردم فلسطین شد و فردای آن روز، مراسم تشییع جنازه آنان در نوار غزّه، آغازی بر انتفاضه مردم ستمدیده فلسطین گردید. گسترش این اعتراضات به سایر اراضی اشغالی سال 1967م سبب شد تا این قیامها که به انتفاضه موسوم گردید، همچنان ادامه یابد و ارتش اسرائیل در سرکوب آن ناتوان مانَد. در این خیزش ها که تمام اقشار فلسطینی به ویژه جوانان و نوجوانان مشارکت گستردهای داشتند، برای مقابله با نیروهای سرکوبگر صهیونیستی، تنها از سنگ استفاده می شد و به همین جهت این انتفاضه به انقلاب سنگ، معروف گردید. در جریان انتفاضه و در اثر رویارویى روزانه مردم و واکنش وحشیانه نیروهای اسرائیلی، روز به روز بر حقانیت فلسطینیان در افکار عمومی جهانیان افزوده می شد و بر عکس، رژیم صهیونیستی به انزوای بیشتری دچار می گردید. در خلال اولین ماههای سال 1988م، بسیاری از فلسطینیان ساکن در مناطق اشغالیِ قبل از سال 1967م، در اعتصابات و تظاهراتی که توسط رهبری متحد قیام مردمی در سرزمینهای اشغالی اعلام می شد شرکت می کردند و این اولین نمونه از اعتراضات سیاسی مشترک در دو سوی مناطق اشغالی بود. ادامه انتفاضه فلسطین دستآوردهایی چون محکومیت جهان رژیم صهیونیستی، شکست طرحهای ذلتبار سازش با متجاوزان، ایجاد وحدت میان گروهها و طبقات مختلف مردم فلسطین، شکست دستگاهها و سازمانهای امنیتی و نظامی اسرائیل و ایجاد بحران و رکود اقتصادی در سرزمینهای اشغالی را به دنبال آورد.