اول وقت آقایان محسن رضایی و رحیم صفوی آمدند. برنامه و مانور عملیات را گفتند و تاکید بر تحویل ابزار جنگ از ارتش نمودند. ساعت نه ونیم از راه [استان چهارمحال و]بختیاری و اصفهان به سوی تهران حرکت کردیم. در مسیر از شهرهای رامهرمز و ایذه در استان خوزستان گذشتیم.
عالی نیوز به نقل از رهیاب: بعضی از همراهان از جمله دکتر روحانی با رفتن از این راه مخالف بودند، چون در گردنه های بعد از ایذه تا دهدز و از آنجا تا سرخون، راه غیر قابل عبور اعلام شده بود. پیشرو که برای بررسی راه رفته بود، در جاده برفی گیر کرده بود و خبری از او نداشتیم. در سفر گذشته هم پیشرو اطلاع داده بود که راه قابل عبور نیست، ولی من برای دیدن منطقه و راه و تنوع در سفر، اصرار داشتم که برویم.
در بین راه به آقای قلی شیخی نماینده ایذه [و باغملک] برخورد کردیم. ایشان مدعی بود راه قابل عبور است و قبلاً هم نماینده اردل گفته بود که به تازگی از این راه سفر کرده است.
در راه به پیشروها رسیدیم که برمی گشتند و گفتند که امکان عبور نیست. در دهدز، بخشدار گفت عبور مشکل است ولی یک تراکتور همراه ما کرد که هر جا گیر افتادیم به ما کمک کند. نزدیک غروب به جاده های باتلاقی و برف گرفته رسیدیم. ماشین ها در گل ماندند و بالاخره با زحمت و اصرار من عبور کردیم. اول شب لب رودخانه بازفت رسیدیم.
رودخانه پر آب بود و سیل پل آن را برده بود. به کمک بولدوزرهای وزارت راه از آب عبور کردیم. در محل کمپ نماز خواندیم و شام عدسی بود، صرف شد. چون خسته بودیم و جاده های جلو هم خطرناک بود و مایل بودیم برای تماشای منطقه سفر در روز باشد، شب را در همان کمپ خوابیدیم. من در اتاق خواب رئیس کارگاه آقای جعفری خوابیدم. برای کارکنان آنها قابل تصور نبود که ما شب را در آنجا بمانیم. بد هم نگذشت.
به خاطر خستگی شدید نیاز به استراحت داشتیم. پاسدارها هم مطابق معمول نگهبانی می دادند. هوای آنجا معتدل بود. مبلغ پنجاه میلیون تومان از بودجه جنگ، به وزارت راه و ترابری کمک کرده ام که جاده اصفهان به اهواز زودتر ساخته شود که در جنگ –مخصوصاً در صورت مسدود شدن راه تهران اهواز- موثر است.
منبع متن روز شمار : کتاب کارنامه و خاطرات سال ۱۳۶۵ ” اوج دفاع ” – دفتر نشر معارف انقلاب