و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الي رواة حديثنا فانهم حجتي عليكم و انا حجةالله عليهم: ... و اما در رخدادهايي كه پيش مي آيد به راويان حديث ما مراجعه كنيد؛ زيرا آنان حجت من بر شمايند و من حجت خدا بر آنان هستم
از آنجایی که در تصمیم گیری ها، عقل همیشه نمی تواند کارگشا باشد، در این جا راه دوم تصمیم گیری مشورت با اهل خبره است که خدا در قرآن بر آن تأکید کرده است.[شوری/38] بنابراین انسان می تواند با مشورت با افراد دانا و بی طرف به حقیقت امر رهبری شود و در نهایت اگر امری با عقل و مشورت حل نشد، نوبت به استخاره به قرآن یا تسبیح می رسد. ولی متأسفانه خیلی ها این دو مرحله را ترک می کنند و مستقیم سراغ مرحله سوم می روند.
استخاره دارای دو معناست:
- استخاره با طالع بینی تفاوت آشکاری دارد. استخاره عملی جایز است که ریشه در منابع روایی ما دارد؛ ولی پیشگویی و کهانت کاری حرام است.
یکی از کارهایی که مسلمانان زیادی با آن آشنایی دارند؛ استخاره کردن یا استخاره گرفتن است. همچنین کمتر مسلمانی است که استخاره را تجربه نکرده باشد. از دیگر سو یک عمل رایج در این روزها فال گرفتن است. هر دو اینها دارای انواع مختلفی هستند. در این متن به شناسایی مختصر این دو و ذکر تفاوت‌های آن می‌پردازیم:
در دورانی قرار داریم که از وجود ظاهری امام محرومیم و دیدار آن حضرت سعادتی می طلبد که نصیب همگان نمی شود و لذا کسانی که به طریقی توانستند به زیارت آن حضرت نائل شوند، لذت این وصال را وصف ناشدنی بیان می کنند و حسرت آن دیدار را همیشه در دل خود دارند.
این مطلب را بدین جهت بیان کردیم تا بگوییم که فرق است بین عدم ظهور ولی عصر (عج الله تعالی فرجه) و عدم حضور آن حضرت. نه آنطور که منکران و معاندان تصور کرده اند و غیبت طولانی امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) را دستاویزی قرار داده اند برای عدم وجود نازنین ایشان. و البته به طور قطع از دیدگاه شیعیان چنین مطلبی باطل و بیهوده شمرده می شود.
