امام زمان(عج)، آخرین حجت الهی برای هدایت بشر از آغاز زندگی خود، از منظر عموم مردم به دور بودند و اگر چه در میان مردم زندگی می کنند و شاهد و ناظر کردار و رفتار ما هستند اما همچنان در غیبت به سر می برند. ایشان به امر پروردگار و مشیت الهی، عمری طولانی پیدا کردند، تا زمانی که خداوند سبحان وی را مأمور قیام بزرگ و تشکیل حکومت سراسری اسلامی نماید و به دست توانای او، قسط و عدل را در سراسر زمین برقرار و یکتاپرستی و عبودیت را فراگیر نماید.
ایشان در ایام غیبت صغری از سوی نایبان منصوب خویش با شیعیان در ارتباط بودند. پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) در هشتم ربیع الاول سال 260 قمری، تا پانزدهم شعبان سال 329 قمری، به مدت 69 سال، غیبت صغرای آن حضرت، ادامه یافت که اگر ایام غیبت آن حضرت در زمان حیات پدر بزرگوارشان امام حسن عسکری(ع) را به این مدت بیافزاییم این دوران 74 سال به طول انجامیده است. در این مدت چهار تن از شخصیتهای معروف و ممتاز شیعه به ترتیب، امر نیابت آن حضرت را بر عهده داشتند و واسطه مستقیم آن حضرت با شیعیان و عموم مردم بودند.
این چهار شخصیت بزرگوار که به "نواب اربعه" و "سفرای امام زمان(ع)" معروف گردیده اند، عبارتند از: