یکی از صفت های زشت اخلاقی غفلت است.حضرت در کلامی گهر بار غفلت را چنین توصیف کرده اند: «الْغَفْلَةُ أَضَرُّ الْأَعْدَاء [2] غفلت، زیان بارترین دشمنان است.» تمیمى آمدى، غرر الحکم و درر الکلم، ، ص35.
یکی از گمشده های بشر با توجه به تمام پیشرفت هایی که در عرصه های علمی داشته است، بحث ترییت درست و انسانی است که به وضوح می بینیم بشر مدرن همچنان در این موضوع کمیتش می لنگد. حال سوال این است که چه کسی می تواند متولی تربیت انسان باشد؟ امام علی(علیه السلام) در کلامی نورانی فرمودند: «یَا کُمَیْلُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَدَّبَهُ اللَّهُ وَ هُوَ أَدَّبَنِی وَ أَنَا أُؤَدِّبُ الْمُؤْمِنِین [1] پیامبر خدا(صلى الله علیه و آله) را خداوند تربیت کرد و او مرا و من مؤمنان را تربیت مى کنم.»
با این توضیح، در خیلی موراد خود حضرت به تربیت مردم پرداختند، خصوصا در زمان حکومت و مسئولیت و در خیلی موارد هم مردم به حضرت رجوع کردند. اما برای امروز ما چه راهی برای تربیت، به جز رجوع به فرمایشات حضرت وجود دارد؟ تا با این کار بتوانیم از جهل خود به سمت نورانیت علم و معرفت حرکت کنیم.