نبرد سرنوشت ساز هواداران بنی عباس با سپاهیان اموی

(هفتم محرم سال 132 قمری)

پس از آن که قیام مخالفان بنی‌امیه، فراگیر و سراسر عالم اسلام را دربرگرفت، ابومسلم خراسانی شهرهای شرقی اسلام، یعنی افغانستان، خراسان و شهرهای میانی، مرکزی و جنوبی ایران را یکی پس از دیگری فتح کرد و قحطبه بن شبیب را که از داعیان معروف بنی‌عباس و از فرماندهان آنان بود با سپاهی بزرگ، به سوی عراق گسیل داشت.

نبرد توابین با سپاهیان ابن زیاد (65 ق)

تاریخ وقوع: 22 جمادی الاول

واقعه عین الورده، نبرد خونین و بزرگی میان شیعیان عراق و سپاهیان شام به فرماندهی عبیدالله بن زیاد بود. همان طوری که در اول ربیع الثانی اشاره کردیم، پس از قیام مقدس ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام و شهادت جانسوز وی و یارانش بدست سپاهیان یزید بن معاویه در سرزمین کربلا و افشاگری اسیران واقعه کربلا در ایام اسارت و روشن‌گری آنان بر ضد خلافت یزید بن معاویه، یک حالت ندامت و پشیمانی در شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام به ویژه اهالی عراق و شهرهای بصره و کوفه به وجود آمد و به تدریج در طول چهار سال و اندی به یک قیام بزرگ تبدیل گردید.

پیشوای این قیام را سلیمان بن صرد خزاعی بر عهده داشت و در نخستین روز ربیع الثانی سال 65 قمری با حرکت از کوفه، مخالفت خویش را با دستگاه جبار اموی آشکار کرد. در آن هنگام خلافت امویان را مروان بن حکم بر عهده داشت و جنایتکار بزرگ کربلا یعنی عبیدالله بن زیاد، عامل وقت یزید در کوفه و بصره و آتش‌افروز اصلی واقعه کربلا در شام بسر می‌برد و حکومت مروان را تقویت و پشتیبانی می‌نمود.