(هفتم محرم سال 132 قمری)
یزید بن عمر بن هبیره که عامل امویان در عراق، ایران و شرق عالم اسلام بود، در شهر "واسط" واقع در عراق، مستقر و مناطق و نواحی تحت فرمان خود را کنترل می‌کرد. عاملان و سپاهیان او پس از شکست از سربازان ابومسلم خراسانی، همگی به سوی واسط عقب نشینی کرده و در این شهر تجمع نمودند. ابن هبیره، سپاهیان خویش را مجدداً سازماندهی کرد و با آرایش جدید آماده دفاع گردید.
سپاهیان قحطبه، پس از فتح شهرهای ایران، وارد عراق گردیده و به سوی واسط هجوم آوردند. دو سپاه در مکانی به نام "زاب"، در بیست و پنج فرسنگی کوفه، با هم روبرو شده و به درگیری پرداختند. نبرد سنگین و سختی میان آنان به وقوع پیوست و از طرفین، تعداد بی‌شماری جان باخته و یا زخمی گردیدند، ولی سپاهیان اموی متحمل شکست و هزیمت شده و به ناچار، به سوی واسط عقب نشینی کردند و هواداران بنی‌عباس را به تهاجمات بعدی تحریص کردند.
این واقعه، در هفتم محرم سال 132 قمری به وقوع پیوست. همین شکست، باعث فروپاشی خلافت جائرانه بنی‌امیه گردید و از آن پس شهرهای عراق مانند کوفه، بصره و واسط نیز به دست عباسیان گشوده شد و ابن هبیره نیز در صحنه نبرد با عباسیان کشته گردید و سپاهیان اموی، به طور کلی پراکنده و متفرق شدند.
در همان ایام بزرگان بنی‌عباس وارد کوفه شده و پس از مدتی، با ابوالعباس سفاح، به عنوان نخستین خلیفه عباسی بیعت نمودند.[۱]
پی نوشت:
1.تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 344؛ تاریخ الطبری، ج 7، ص 412.
منبع: نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام