کودکی که قلب ها را قبضه کرد

امام جواد(علیه السلام) از جمله امامان والا مقامی است که در سن کودکی و حدود هشت سالگی به درجه امامت نائل آمده است. (ترجمه قصص الأنبیاء جزائرى، ص820.)*

یکی از مسائل و مباحث مهمی که در تاریخ شیعه به وقوع پیوسته، به امامت رسیدن کودک خردسالی است که در هفت و یا هشت سالگی به این مقام نائل شد.[1] این شخص کسی نیست جز «محمد بن علی بن موسی» مشهور به امام محمدتقی(علیه السلام) (۱۹۵-۲۲۰ق)، با کنیه ابوجعفر ثانی، امام نهم شیعیان، که در دهم رجب سال ۱۹۵ق، در مدینه به دنیا آمد، ۱۷ سال امامت کرد.[2] سؤال بسیار مهمی که در این خصوص از دیر باز ذهن افراد را به خود مشغول ساخته است این است که، با توجه به اینکه انسان در یک بهره خاص زمانی از لحاظ سنی می تواند به شکوفایی و بلوغ فکری و اجتماعی برسد، چگونه شیعیان قائل به امامت کودکی خردسال شده اند؟!

نکته اول: