براساس گزارش نیچر، محققان با بررسی مغز نوجوانان دریافتند مغز افرادی که در خانواده‌هایی با وضعیت اقتصادی اجتماعی پایین‌تر بزرگ شده‌اند، حاوی مقادیر بیشتری از نشانگرهای شیمیایی ژنی به نام SLC6A4 است که با ابتلا به افسردگی مرتبط است.
این نوع از نشانگرها یا برچسب‌های ژنتیکی، که در اثر عوامل محیطی یا خارجی ایجاد می‌شوند، می‌توانند فعالیت ژن‌ها را مختل ساخته و واکنش جنگ یا گریز را در مغز نوجوانان افزایش دهد. این پاسخ توسط بخشی از مغز به نام آمیگدالا کنترل می‌شود و محققان دریافتند داوطلبانی که بخش آمیگدالا در آنها فعال‌تر است،بیشتر در معرض بروز نشانه‌های افسردگی قرار دارند.
به گفته محققان دانشگاه دوک، تا کنون بزرگترین عامل پرخطر برای ابتلا به افسردگی سابقه بیماری در خانواده‌بوده‌است، اما نتایج این پژوهش جدید یکی از مکانیزم‌هایی را که به واسطه آن عامل پرخطر خانوادگی در دوران نوجوانی گروهی خاص از افراد آسیب‌پذیر نمود پیدا نمود پیدا می‌کند را آشکار ساخته‌است.
داوطلبان در این مطالعه 132 نوجوان 11 تا 15 ساله سفیدپوست غیر اسپانیایی بودند که در خانواده‌هایی در طیف اجتماعی اقتصادی کم‌درآمد تا ثروتمند بزرگ شده‌بودند. به این افراد درحالی که مغز آنها توسط سیستم MRI اسکن می‌شد، تصاویری از چهره‌هایی ترسناک نشان داده‌شد و در این حین سطح فعالیت آمیگدالا در آنها محاسبه شد.
محققان دریافتند در مغز نوجوانانی که سابقه فقر را داشته‌اند، مقدار کمتری از سروتونین به ژن SLC6A4 انتقال می‌دهند، در نتیجه فعالیت آمیگدالا در آنها افزایش یافته و میزان واکنش برای درک تهدید‌ها و خطرها شدید‌تر می‌شود. این نوجوانان در بازه زمانی به مدت سه سال تحت نظر گرفته شدند و نتایج بررسی‌ها نشان داد آنهایی که فعالیت آمیگدالای مغزشان بیشتر بود، بیش از دیگران نشانه‌های افسردگی را از خود بروز دادند، به ویژه اگر سابقه خانوادگی ابتلا به افسردگی نیز داشتند.
این اولین پژوهشی است که در آن به چگونگی تاثیر سطح اجتماعی اقتصادی پایین افراد در تغییرات ژنتیکی آنها پرداخته شده‌است. محققان در تلاشند تا با مطالعه بیشتر روی ژن SLC6A4 و فعالیت‌های مربوط به آن، به دنبال شواهد بیشتری از نشانگرهای زیستی باشند که با ابتلا به افسردگی در ارتباطند،به این امید که درک بهتر این بخش از مغز روزی بتواند به ایجاد استراتژی‌های شخصی‌سازی‌شده علیه افسردگی کمک کند.