به گزارش تیک، ماجرای بازی ایران و کره در روز تاسوعا و اعتراض برخی از روحانیون و چهره‌های سیاسی باعث شد تا بازهم نام علی مطهری در سپهر سیاست ایران بدرخشد. در حالی که بسیاری از نمایندگان مجلس و اعضای دولت در برابر این اعتراض‌ها سکوت کردند بازهم این علی مطهری بود که به عنوان نماینده مردم وارد صحنه شد و از مردم و رعایت اخلاق اسلامی توسط آنها در روز تاسوعا و در ورزشگاه آزادی دفاع کرد.
او در پاسخ به سخنان آیت‌الله یزدی یکی از معترضین به این بازی گفته بود:« اینجانب جناب عالی را در مجموع یک روحانی عالم و روشنفکر می‌دانم ولی رویکردی مانند آنچه درباره مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی ابراز کردید برایم قابل هضم نیست و معتقدم عده‌ای را از دین گریزان می‌کند و انسان را به یاد اقدامات کلیسای کاتولیک در قرون وسطی می‌اندازد که منجر به گریز مردم اروپا از دین شد.»
این واکنش سریع علی مطهری نشان داد که او همچنان تک ستاره درخشان مجلس شورای اسلامی است. او هم در مجلس نهم و هم این روزها در مجلس دهم نقش مثبتی را بازی می‌کند. در کنار علی مطهری البته مسعود پزشکیان نیز نقش مهمی در مجلس دهم دارد و می‌شود گفت این دو بار اصلی مجلس را به دوش می‌کشند.
علی مطهری به واسطه پدر شهیدش ایت‌الله مطهری وارد فضای سیاسی کشور شد و بسیاری او را به جای علی مطهری، فرزند مطهری خطاب می‌کردند و بر این باور بودند وی تمام اعتبارش را از پدرش بدست آورده است و خود به تنهایی دارای شخصیت مستقلی نیست. بسیاری از ناظران سیاسی در دهه 80، مطهری را نیز مانند دیگر آقازاده‌ها، کسی می‌دانستند که با نام پدر پله‌های ترقی را طی کرده است.
علی مطهری اما به سرعت مسیر خود را از نام پدر جدا کرد و تبدیل به یک سیاستمدار مستقل در ایران شد. این استقلال باعث شد تا دیگر برخی حتی فراموش کنند او فرزند یکی از بنیانگذاران اصلی جمهوری اسلامی است.
علی مطهری این روزها یکی از متفاوت‌ترین سیاستمداران ایران است.
مواضع او در سال‌های اخیر به ویژه در ماجرای حصر، سوال از احمدی نژاد، ایستادگی در برابر دلواپسان، باعث شده است علی مطهری تبدیل به بلندگوی افرادی شود که بر این باور هستند صدایشان در این جامعه شنیده نمی‌شود.
علی مطهری اما در زمینه فرهنگی و مسائل مرتبط به آن همچنان نگاه‌های رادیکالی دارد و از بسیاری از اصول‌گرایان اصول‌گرا تر است. این تفاوت دیدگاه علی مطهری نشان از استقلال سیاسی او دارد. کسی که در مسائل سیاسی یک نگاه دارد و در مسائل فرهنگی نگاه دیگر.