وبگاه عالی نیوز

داستان سیری ناپذیر بودن غریزه جنسی، حرفی تازه‌ای نیست و از قدیم الایام هم، اقوامی چون قوم لوط، ثابت کردند که اگر انسان مراقب زیادی خواهی های نفس خود نباشد، گرفتار فسادی بی سابقه می‌شوند و خداوند هم عذابی سخت برایشان در نظر می‌گیرد.
حال امروزه غربی های به ظاهر متمدن، داعیه دار اشاعه فحشا شده اند و اعتقاد دارند، انسان به خاطر سیری ناپذیری، باید آزاد و رها باشد و به هر مدلی نیاز های جنسی و نفسانی خود را پاسخ دهد که به خوبی شاهد عواقب این نظریه هستیم که زن تبدیل به کالا شده و انسان‌ها نیز به هم‌جنس‌گرایی و ازدواج با حیوان روی آوردند.
اما چه کنیم تا بتوانیم غریزه و هوای نفس را کنترل کنیم و افسار گسیختگی آن پیشگیری کنیم؟

1- پرهیز از خلوت با نامحرم
در آموزه های دینی ما، بسیار از خلوت با نامحرم نهی شده است و با ادبیات های مختلف به ما هشدار دادند که خلوت با نامحرم پرتگاهی خطرناک است.
در روایت داریم که محمد طیار نقل می‌کند: «وارد مدینه شدم و به دنبال خانه اى گشتم تا آن را اجاره کنم. به خانه اى وارد شدم که دو اتاق داشت و میان آنها درى بود و در آن خانه، زنى بود. زن گفت: این خانه را اجاره مى کنى؟ گفتم: میان آنها درى است و من جوانم. زن گفت: در را مى بندم. اثاثیه ام را به آن خانه بردم و گفتم: در را ببند. زن گفت: از بستن در، وحشت مى کنم. بگذار باز باشد. گفتم: خیر، من جوانم و تو هم جوان. در را ببند. زن گفت: من در خانه خود مى نشینم و نزد تو نمى آیم و به تو هم نزدیک نمى شوم، و از بستن در، خوددارى کرد.
نزد امام صادق علیه السلام آمدم و از این مسئله پرسیدم.
فرمود: «از آن خانه بیرون شو؛ زیرا هرگاه مرد و زنى در خانه اى خلوت کنند، سومین نفر، شیطان است.»[1]
اما حال می‌بینیم که بعضی دانشجویان به راحتی با نامحرم به اردو و تفریح می‌روند یا مرد و زن متاهل، به راحتی با نامحرم خلوت کرده و بعد از گذشت مدتی می‌بینیم که با اینکه هیچ کدام از آنها قصد بدی نداشتند، ولی زن یا مرد متاهل، علاقه مند به فرد سومی، غیر از همسرش می‌شود.
برای همین در احوالات محقق اردبیلی که به علت زهد و عبادت زیاد معروف به «مقدس» بود، نقل می‌کنند: «وقتی از ایشان می پرسند که اگر با نامحرمی در یک اتاق باشید، می توانید خود را نگه دارید یا نه؟ ایشان به صراحت نمی توانند جواب مثبت دهند و می گویند: از آن لحظات به خدا پناه می برم.»[2]

2- ترک مکالمه غیر ضروری با نامحرم
در روزگاری هستیم که اختلاط و مکالمه و خنده با نامحرم، نوعی جایگاه اجتماعی و با کلاسی محسوب می‌شود و اگر کسی این مباحث را رعایت کند، انگ «اُمل» بودن را به او نسبت می‌دهند. اما آنچه در سفارشات دینی ما وارد شده به این خاطر است تا خطر ابتلا به گناه و زیاده خواهی جنسی را کاهش دهد.
امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) به زن‌ها سلام می‌کرد و جوابش را می‌دادند، و شیوه امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) هم این بود که به زن‌ها سلام می‌کرد و خوش نداشت که به زن‌هاى جوان سلام کند و می‌فرمود: می‌ترسم آوازش مرا خوش آید، و زیادتر از آن اجرى که می‌جویم [گناه] به من رسد.» [3]
امیر المومنین(علیه السلام) با ان مراتب ایمانی، باز هم نگران این است از صدای نامحرم خوشش بیاید، اما ما که انسان های معمولی و غیر معصوم هستیم نباید این دغدغه را داشته باشیم؟؟
بار ها شده که علت یک ارتباط نامشروع و پنهانی وقتی بررسی می‌شود، جواب همین لذتی بوده که شخص از صدا و نوع حرف زدن نامحرم برده است و شخص به خاطر همین دلیل، گرفتار تنوع طلبی شده است. لذا قرآن به زنان دستور داده مراقب نوع حرف زدنشان باشند و این دستور را خطاب به زنان رسول رحمتش فرموده: «یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوف [احزاب/32] اى زنان پیامبر، شما همانند دیگر زنان نیستید، اگر از خدا بترسید. پس به نرمى سخن مگویید تا آن مردى که در قلب او مرضى هست به طمع افتد. و سخن پسندیده بگویید.»
با توجه به این نکات، بهتر است انسان در مکالمه با نامحرم حدود را رعایت کرده و از سخن گفتن در موارد غیر ضروری پرهیز کند تا مبادا شامل این روایت شود که امام علی (علیه‌السلام) می‌فرماید: «هر کس با زن نامحرمی شوخی کند، برای هر کلمه که با او در دنیا گفته است، خداوند او را هزار سال زندانی می‌کند».[4]

نتیجه:
برای رسیدن به مقام خلیفه الهی که خداوند برای ما در نظر گرفته است، باید دشمنان درونی و بیرونی را خوب بشناسیم. قطعا دشمنان بیرونی مثل مخالفان اسلام و شیطان، تمام تلاش خود را برای عادی سازی روابط بین محرم و نامحرم می‌کنند، تا جوانان مسلمان را گرفتار این مشکلات کنند و حتی مردان و زنان متاهل را به تنوع طلبی جنسی بکشانند.

___________________________

پی نوشت:
[1] «قَالَ‏ دَخَلْتُ الْمَدِینَةَ وَ طَلَبْتُ بَیْتاً أَتَکَارَاهُ فَدَخَلْتُ دَاراً فِیهَا بَیْتَانِ بَیْنَهُمَا بَابٌ وَ فِیهِ امْرَأَةٌ فَقَالَتْ تُکَارِی هَذَا الْبَیْتَ قُلْتُ بَیْنَهُمَا بَابٌ وَ أَنَا شَابٌّ قَالَتْ أَنَا أُغْلِقُ الْبَابَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ فَحَوَّلْتُ مَتَاعِی فِیهِ وَ قُلْتُ لَهَا أَغْلِقِی الْبَابَ فَقَالَتْ تَدْخُلُ عَلَیَّ مِنْهُ الرَّوْحُ دَعْهُ فَقُلْتُ لَا أَنَا شَابٌّ وَ أَنْتِ شَابَّةٌ أَغْلِقِیهِ قَالَتِ اقْعُدْ أَنْتَ فِی بَیْتِکَ فَلَسْتُ آتِیکَ وَ لَا أَقْرَبُکَ وَ أَبَتْ أَنْ تُغْلِقَهُ فَأَتَیْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَسَأَلْتُهُ عَنْ ذَلِکَ فَقَالَ تَحَوَّلْ مِنْهُ فَإِنَّ الرَّجُلَ وَ الْمَرْأَةَ إِذَا خُلِّیَا فِی‏ بَیْتٍ‏ کَانَ‏ ثَالِثُهُمَا الشَّیْطَانَ‏.» ابن بابویه، محمد بن على‏، من لا یحضره الفقیه‏، تاریخ وفات مؤلف: 381 ق‏، محقق / مصحح: غفارى، على اکبر، موضوع: کتب اربعه‏، زبان: عربى‏، تعداد جلد: 4، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم‏، مکان چاپ: قم‏، سال چاپ: 1413 ق‏، ج3، ص252.
[2]. مرکز اطلاع رسانی غدیر.
[3]. «عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ رِبْعِیِّ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ کَانَ رَسُولُ اللَّهِ یُسَلِّمُ عَلَى النِّسَاءِ وَ یَرْدُدْنَ عَلَیْهِ السَّلَامَ وَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ یُسَلِّمُ عَلَى النِّسَاءِ وَ کَانَ یَکْرَهُ أَنْ یُسَلِّمَ عَلَى الشَّابَّةِ مِنْهُنَّ وَ یَقُولُ أَتَخَوَّفُ أَنْ یُعْجِبَنِی صَوْتُهَا فَیَدْخُلَ عَلَیَّ أَکْثَرُ مِمَّا أَطْلُبُ مِنَ الْأَجْرِ» کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏2، ص 648.
[4]. «مَنْ فَاکَهَ امْرَأَةً لَا یمْلِکُهَا حُبِسَ بِکُلِّ کَلِمَةٍ کَلَّمَهَا فِی الدُّنْیَا أَلْفَ عَامٍ فِی النَّارِ» مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ناشر: دار إحیاء التراث العربی‏، مکان چاپ: بیروت‏، سال چاپ: 1403 ق‏، ج‏73، ص: 263.

*نویسنده: مرتضی باقری