وبگاه عالی نیوز

عالی نیوز به نقل از همشهری؛ این هم از ویژگی‌های زبان فارسی است که یک کلمه با تلفظ یکسان یا کمی تغییر در نوشتار، واجد دو معنای کاملا متفاوت است. درمورد برخی از واژه‌های اینچنینی، یک معنا و شکل نگارش رواج بیشتری دارد و کاربرد آن در صورتی دیگر و با تغییر در نگارش یک حرف، برای برخی چنان نامأنوس است که آن‌را غلط می‌پندارند مثل واژه «مفروز» که برخی تصور می‌کنند همان «مفروض» است که به شیوه نگارش غلطی نوشته شده است.

«مَفْروض» و «مَفْروز» را نباید با هم اشتباه کرد. «مفروض» به معنای فرض‌شده یا تصورشده و نیز مطرح‌شده است. درحالی‌که مفروز به‌عنوان اسم مفعول اِفراز یعنی جداشده، مجزا و مشخص‌شده‌است: «افضلِ احوال منزل... چنان بود که بنیادهای آن استوار باشد و سقف‌ها به ارتفاع مایل و درها گشاده... و مساکن مردان از مساکن زنان مفروز» (اخلاق ناصری). امروزه مفروز درمقابل مشاع بیشتر درمورد ملکیت خانه و زمین به‌کار می‌رود. ملک مفروز زمینی است که سهم هریک از مالکان آن مشخص و معین، یعنی جداشده از سهم دیگران باشد. درمقابل ملک مشاع که سهم‌های مالکان در آن تقسیم‌نشده و مشترک است.