امضاء منشور سازمان ملل متحد در سانفرانسیسکو

از اواسط جنگ جهانی دوم، دولت‏های قوی به فکر تأسیس سازمانی بین المللی افتادند که بتواند از وقوع جنگ‏ها جلوگیری کرده و در مواقع بروز اختلاف و جنگ، در راه پایان آن تلاش کند. از این روز در سال 1941م، سران دولت‏های امریکا و انگلیس، منشوری مشتمل بر 8 ماده امضا نمودند که بعدها به مناسبت محل امضاء در اقیانوس اطلس، به منشور آتلانتیک اشتهار یافت. دولت‏های دیگر نیز با پذیرفتن متن منشور، به صف امضاکنندگان آن پیوستند و بدین ترتیب، مقدمات تأسیس سازمان ملل متحد به وجود آمد. در جریان مباحثات مربوط به تنظیم اساسنامه سازمان ملل متحد، قسمت اعظم اختیارات اجرایى سازمان، به شورای امنیت سازمان ارجاع شد که پنج کشور بزرگ امریکا، شوروی سابق، انگلستان، فرانسه و چین عضو دائمی آن محسوب می‏ شدند. با اصرار و پافشاری دولت شوروی، برای هر یک از پنج عضو دائمی شورای امنیت، حق وتو منظور شد، بدین معنی که هر یک از این پنج کشور می‏توانستند تصمیمات اتخاذ شده از طرف اکثریت اعضای شورای امنیت را باطل و بی‏اعتبار سازند. سرانجام پس از تبادل نظرها و مطالعات نهایى، این منشور در 26 ژوئن 1945م به تصویب نمایندگان کشورها رسید و مقدمه تشکیل سازمان ملل متحد در اکتبر همان سال به وجود آمد. هرچند تدوین‏ کنندگان منشور سازمان ملل قصد داشتند از بروز حوادث و مسایلی که منجر به جنگ می‏ شود پیشگیری کنند، اما متأسفانه این سازمان توفیق چندانی در نیل به اهداف اصلی خود نداشته است. هم‏چنین وجود حق وتو برای پنج کشور عضو دائم شورای امنیت، تصمیمات این شورا را در صورتی که مغایر با منافع آنان باشد، بی‏اثر کرده است. علاوه بر آن مجمع عمومی سازمان ملل متحد از قدرت اجرایی برای اجرای مصوبات خود برخوردار نیست. (ر.ک: 24 اکتبر)

وبگاه عالی نیوز

وبگاه عالی نیوز

در صورت دسترسی به اینترنت؛ آدرس را کلیک فرمایید

سیاسی و نظامی

رزمندگان 8 سال دفاع مقدس

اقتصادی

علمی و فرهنگی

آیا می دانید

دین و مذهب

اجتماعی

بهداشتی و سلامت

ورزش و سرگرمی

سایر موضوعات

حجاب و عفاف

حوادث

بین الملل

موادغذایی

رایانه و فضای مجازی

معما

استفتائات

تقویم تاریخ

شیرینی پزی