و حتی در برخی از آیات هرگونه تمایل برای ارتباط با آنها را شدیداً رد
می‌کند و می‌فرماید:«وَلَا تَرْ‌کَنُوا إِلَی الَّذِینَ ظَلَمُوا
فَتَمَسَّکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُم مِّن دُونِ اللَّـهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ
ثُمَّ لَا تُنصَرُ‌ونَونَ [هود/۱۱۳] و به کسانی که ستم کرده‌اند متمایل
مشوید که آتش [دوزخ] به شما می‌رسد، و در برابر خدا برای شما دوستانی
نخواهد بود، و سرانجام یاری نخواهید شد»
باوجوداین تأکیدات قرآنی برای مبارزه با استکبار، اکنون وظیفه ما چیست؟ چه
پیش‌نیازها و امادگی هایی را باید کسب کنیم تا بتوانیم در این نبرد پیروز
میدان باشیم؟ خدای متعال در قرآن کریم چند عامل را ذکر می‌کند که می‌تواند
به‌عنوان پیش‌نیازها و یا به عبارتی ملزومات مبارزه با استکبار از آنها نام
برد.
وجود رهبری صالح و یاورانی صدیق
شاید اولین پیش‌نیاز این مبارزه داشتن رهبری صالح، آگاه و شجاع باشد تا
افراد صالح و شجاع در اطراف او جمع شوند و آماده مبارزه با مستکبرین شوند.
ازاین‌رو رهبر صالح و نیروهای شجاع و آماده، دو شرط اساسی برای مبارزه با
ستمگران است؛ چنان‌که در قرآن می‌فرماید:
« وَمَا لَکُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ
وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّ‌جَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ
الَّذِینَ یَقُولُونَ رَ‌بَّنَا أَخْرِ‌جْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْ‌یَةِ
الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا وَاجْعَل
لَّنَا مِن لَّدُنکَ نَصِیرً‌اا [نساء/۷۵] و چرا شما درراه خدا [و درراه
نجات] مردان وزنان و کودکان مستضعف نمی‌جنگید؟ همانان که می‌گویند:
«پروردگارا، ما را از این شهری که مردمش ستم‌پیشه‌اند بیرون ببر، و از جانب
خود برای ما سرپرستی قرار ده، و از نزد خویش یاوری برای ما تعیین فرما.»
بنابراین برای نجات از چنگال ظالمان و مبارزه با آنها، پیش از هر چیز، وجود
رهبر و سرپرستِ لایق و دلسوز لازم است و سپس افراد و نیروهای نظامی،
ازاین‌رو وجود یار و یاور هرچند فراوان باشد، بدون حضور یک رهبریِ صحیح،
بی‌نتیجه است.
اتحاد و انسجام
دشمنان برای آنکه به اهداف خود در از بین بردن اسلام و حکومت اسلامی برسند،
می‌کوشند تا با ایجاد تفرقه در بین مسلمانان، اتحاد و همدلی آنها را به
تفرقه و دو دستگی تبدیل کنند. بنابراین برای مقابله با مستکبران و دشمنان
اسلام باید در مسیر مخالف آنها یعنی همدلی و هم‌بستگی حرکت کرد. در قرآن
ضمن تأکید بر برادری مؤمنان با همدیگر به آنان امر شده که میان برادران خود
سازش برقرار کنند: «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُواْ
بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُون
[حجرات/۱۰ در حقیقت مؤمنان باهم برادرند، پس میان برادرانتان را سازش دهید و
از خدا پروا بدارید، امید که مورد رحمت قرار گیرید.»
صبر و پایداری
سومین و شاید مهم‌ترین اصل برای مبارزه با مستکبران و زورگویان، صبر و
پایداری در برابر تهاجمات گسترده آنها و تحمل مشکلات و گرفتاری‌هاست. قرآن
کریم، ازجمله عوامل پیروزی بنی‌اسرائیل بر فرعون را، شکیبایی و صبر آنان در
مبارزه معرفی کرده و می‌فرماید: «وَأَوْرَ‌ثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ
کَانُوا یُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِ‌قَ الْأَرْ‌ضِ وَمَغَارِ‌بَهَا الَّتِی
بَارَ‌کْنَا فی‌ها وَتَمَّتْ کَلِمَتُ رَ‌بِّکَ الْحُسْنَی عَلَی بَنِی
إِسْرَ‌ائِیلَ بِمَا صَبَرُ‌وا وَدَمَّرْ‌نَا مَا کَانَ یَصْنَعُ
فِرْ‌عَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا کَانُوا یَعْرِ‌شُونَشُونَ [اعراف/۱۳۷] و
مشرق‌ها و مغرب‌های پربرکت زمین را به آن قومِ به ضعف کشانده شده (زیر
زنجیر ظلم و ستم)، واگذار کردیم؛ و وعده نیک پروردگارت بر بنی‌اسرائیل، به
خاطر صبر و استقامتی که به خرج دادند، تحقّق یافت؛ و آنچه فرعون و فرعونیان
(از کاخهای مجلّل) می‌ساختند، و آنچه از باغ‌های داربست دار فراهم ساخته
بودند، در هم کوبیدیم!» در این آیه، شرط پیروزی بر استثمارگران و مستکبران،
صبر و مقاومت معرفی‌شده است. مستضعفان و ملّتی که صابر و مقاوم باشند،
وارث زمین می‌شوند.
نتیجه
برای مقابله با استکبار جهانی و پیروزی در نبرد با آنها چند اصل مهم را باید همواره «آویزه گوش» کنیم:
۱. تا آخرین نفس پشتیبان ولایت‌فقیه و رهبر صالح خود باشیم؛ زیرا نخستین
شرط پیروزی در این میدان وجود چنین رهبری است که خداوند نعمت وجود او را به
ما ارزانی داشته است.
۲. اتحاد، همدلی و مهربانی را در بین خود حفظ کنیم و خشم، نفرت و دشمنی خود
را نثار مستکبران عالم کنیم آنگونه که قرآن در آیه ۲۹ سوره فتح به آن
اشاره کرده است.«مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاء
عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ [فتح/۲۹] محمد [ص] پیامبر خداست و
کسانی که با اویند بر کافران سختگیر [و] با همدیگر مهربانند.»
۳. صبر و مقاومت در برابر هجوم مستکبران و عدم عقب‌نشینی از مواضع بر حق
خود، از گام‌های مهم و اساسی برای رسیدن به پیروزی است که باید همواره آن
را مدنظر داشته و لحظه‌ای از آن غفلت نکنیم.